Wendbare kinderen die geen minuut op één plek zitten, worden hyperactief genoemd. Deze aandoening heeft zowel positieve als negatieve kanten. In moeilijke gevallen moet hyperactiviteit echter worden aangepakt.
Wat is hyperactiviteit?
Hyperactiviteitsstoornis, of aandachtstekortstoornis (ADD), is een psychologische stoornis die een neurologisch-gedragsmatig karakter heeft.
Meestal lijden kinderen, vooral jongens, aan hyperactiviteit. Hyperactiviteit bij volwassenen komt minder vaak voor en komt tot uiting in het onvermogen om de benodigde kennis in voldoende volume te verwerven en professionele vaardigheden te verwerven. Het is voor zulke mensen moeilijk om hun leven zowel in het dagelijks leven als op persoonlijk vlak te organiseren.
Tekenen van "ziekte" zijn: verhoogde prikkelbaarheid (nervositeit), frequente stemmingswisselingen, hoge fysieke activiteit. Het is voor een overactief kind moeilijk om zich lang op één onderwerp te concentreren, wat kan leiden tot leerproblemen. Hij is te spraakzaam, draait zich constant om, maakt obsessieve bewegingen. Sommige hyperactieve kinderen hebben agressie en een neiging tot geweld, ze zijn vaak in conflict met hun leeftijdsgenoten en zijn onbeleefd tegen volwassenen.
Er zijn verschillende redenen voor de manifestatie van hyperactiviteit: genetische aanleg, ernstig zwangerschaps- en geboortetrauma, ongunstige leefomstandigheden.
Methoden om met hyperactiviteit om te gaan
Eerst moet je zeker weten of het kind hyperactiviteit heeft of gewoon een heel speels en nieuwsgierig kind is. In die gevallen waarin het kind zich niet kan concentreren en rustig naar de gesprekspartner kan luisteren, vaak in een staat van nerveuze opwinding is, overdreven actief en agressief is, heeft hij de hulp van specialisten nodig.
Uitgebreide hulp van een psycholoog, kinderarts, ouders en leerkrachten is nodig. Gedragstherapie en neuropsychologische correctie brengen goede resultaten met zich mee. De essentie van de methode komt neer op het ontwikkelen van de gewoonte van een kind om te disciplineren, het maximaliseren van succes en het minimaliseren van kritiek op mislukkingen.
Een speciale benadering van het kind is vereist van ouders en leraren (opvoeders), je moet proberen hem te beschermen tegen onnodige stress en conflictsituaties.
Verschillende sporten zijn een goede vrijetijdsoptie voor hyperactieve kinderen, dit zal helpen om negativiteit te dumpen en overtollige energie in een constructieve richting te kanaliseren.
Ouders moeten erop voorbereid zijn dat het enige tijd kan duren om het kind volgens een individueel programma te onderwijzen. Een ondersteunende familiale sfeer speelt ook een grote rol en draagt bij aan een meer succesvolle behandeling.
Sommige artsen dringen aan op het gebruik van medicamenteuze therapie. Men moet zich echter niet haasten met de introductie van medicijnen totdat er andere methoden zijn gebruikt om hyperactiviteit aan te pakken.
