In de moderne psychologie is het gebruikelijk om 'bewustzijn' te begrijpen als een manier om de objectieve werkelijkheid in de menselijke psyche weer te geven, waarbij de ervaring van de sociaal-historische praktijk van de mensheid als verbindende, gemedieerde schakel fungeert.
instructies:
Stap 1
Bewustzijn is de hoogste vorm van de psyche en volgens Karl Marx "het resultaat van sociaal-historische omstandigheden voor de vorming van een persoon in arbeidsactiviteit, met constante communicatie met andere mensen", d.w.z. "Publiek produkt".
Stap 2
De manier van bestaan van bewustzijn, zoals blijkt uit de betekenis van het woord, is kennis, waarvan de samenstellende delen zulke cognitieve processen zijn als:
- sensatie;
- perceptie;
- geheugen;
- verbeelding;
- denken.
Stap 3
Een ander onderdeel van bewustzijn is zelfbewustzijn, het vermogen om onderscheid te maken tussen subject en object. Zelfkennis, die alleen inherent is aan de mens, behoort tot dezelfde categorie.
Stap 4
Bewustzijn is volgens Karl Marx onmogelijk zonder bewustzijn van de doelen van welke activiteit dan ook, en de onmogelijkheid om doelen te stellen lijkt een schending van het bewustzijn te zijn.
Stap 5
De laatste component van bewustzijn wordt beschouwd als menselijke emoties, die tot uiting komen in de beoordeling van zowel sociale als interpersoonlijke relaties. Zo kan een stoornis van de emotionele sfeer (haat tegen een eerder geliefde) dienen als een indicator van een verminderd bewustzijn.
Stap 6
Andere scholen bieden hun eigen concepten van de categorie van bewustzijn, convergerend in de beoordeling van bewustzijn als een proces van reflectie van de werkelijkheid door de waarnemingsorganen en de implementatie van zijn componenten (gewaarwordingen, representaties en gevoelens) op het niveau van de waarneming, maar verder afwijken:
- structuralisten - leiden de aard van bewustzijn af van het bewustzijn zelf, proberen de basiselementen te benadrukken, maar confronteren het probleem van de initiële positie van de drager van bewustzijn al op het niveau van definitie;
- functionalisten - probeerden bewustzijn te beschouwen als een biologische functie van het organisme en kwamen tot de conclusie over niet-bestaan, "fictie" van bewustzijn (W. James);
- Gestaltpsychodologie - beschouwt bewustzijn als het resultaat van complexe transformaties volgens de wetten van Gestalt, maar kan de onafhankelijke activiteit van bewustzijn niet verklaren (K. Levin);
- activiteitsbenadering - scheidt bewustzijn en activiteit niet, omdat kan resultaten (vaardigheden, toestanden, enz.) niet scheiden van vereisten (doelen, motieven);
- psychoanalyse - beschouwt bewustzijn als een product van het onbewuste, het verplaatsen van conflicterende elementen in het veld van bewustzijn;
- humanistische psychologie - kon geen coherent concept van bewustzijn creëren ("Bewustzijn is wat het niet is en is niet wat het is" - J.-P. Sartre);
- cognitieve psychologie - beschouwt bewustzijn als een onderdeel van de logica van het cognitieve proces, zonder deze categorie op te nemen in specifieke schema's van cognitieve processen;
- cultuurhistorische psychologie - definieert bewustzijn als de belangrijkste voorwaarde en middelen om zichzelf te beheersen, denken en affect als onderdelen van het menselijk bewustzijn aan te nemen (L. S. Vygotsky).
