De karakterisering van deze of gene persoon als "tweezijdig", dwingt andere mensen in de regel om hun communicatie met hem zoveel mogelijk te verkorten. Dit geldt met name voor kwesties die verband houden met vertrouwen of fatsoen. Maar wat wordt precies bedoeld met dubbelzinnigheid?
Flexibiliteit is goed
Dubbelhartigheid is een negatief gekleurd kenmerk van een persoon, wat een buitensporige morele flexibiliteit en gewetenloosheid impliceert. Ondanks het feit dat de samenleving in principe loyaal is aan het recht van elke persoon om een of meerdere "maskers" te hebben voor verschillende gelegenheden, worden mensen met twee gezichten met afkeuring en veroordeling gezien. Wat is het verschil tussen het gebruikelijke vermogen om mensen te plezieren, zich aan hen aan te passen en dubbelhartigheid?
De samenleving stelt bepaalde eisen aan haar leden met betrekking tot relaties en socialisatie. Deze vereisten omvatten in het bijzonder het vermogen om toe te geven dat men ongelijk heeft, de situatie vanuit het standpunt van de tegenstander te bekijken, de kunst om in andere mensen geïnteresseerd te zijn. Al deze kwaliteiten worden aanbevolen om te worden ontwikkeld door psychologen en communicatiespecialisten, omdat ze het communicatieproces echt kunnen vergemakkelijken, waardoor het effectiever wordt. Tegelijkertijd worden in de samenleving mensen gewaardeerd die hun standpunt, principes en overtuigingen weten te verdedigen. Het is paradoxaal dat met alle vraag naar conformisten, de bewondering van de samenleving wordt veroorzaakt door degenen die in staat zijn om voor hun opvattingen te vechten. Het feit is dat een vastberaden karakter en de onwil om iemands standpunt te veranderen om de meerderheid te behagen een noodzakelijke component is voor de ontwikkeling van de menselijke samenleving. Bijna alle beroemde wetenschappers waren non-conformisten, klaar om alles te doen om hun overtuigingen te verdedigen.
In de oude Romeinse mythologie was er een poortwachtergod Janus, die volgens de legende twee gezichten had. Na verloop van tijd werd de uitdrukking "Janus met twee gezichten" synoniem met een man met twee gezichten, hoewel God zelf niet van zoiets werd beschuldigd.
Gebrek aan principes schildert niemand
Wat dubbelhartigheid betreft, het is de ultieme vorm van conformisme, dat wil zeggen het vermogen om zich op reflexmatig niveau aan te passen. Er is een gezegde "hoeveel mensen, zoveel meningen", en het probleem met mensen met twee gezichten is dat ze al deze meningen proberen te ondersteunen. Dergelijke tactieken zijn alleen effectief zolang de twee dragers van tegengestelde meningen niet in discussie gaan in aanwezigheid van de 'hyperconformist', vooral als hij eerder zijn steun voor beide heeft uitgesproken. Ongeacht wiens standpunt uiteindelijk de juiste blijkt te zijn, zijn reputatie zal eronder lijden, omdat mensen zelden respect hebben voor degenen die op geen enkele manier in staat zijn zich aan hun standpunten te houden.
Een vergelijkbare kwaliteit als dubbelhartigheid is hypocrisie. Het essentiële verschil is dat het gebruikelijk is dat hypocrieten hun egoïstische acties motiveren met nobele doelen.
Natuurlijk worden mensen voor een groot deel tot dubbelhartigheid gedwongen door de samenleving zelf, die soms van haar leden het tegenovergestelde vraagt: het vermogen om te socializen aan de ene kant en het naleven van principes aan de andere kant. Dit leidt onvermijdelijk tot het feit dat mensen met een zwakke wil alle geïnteresseerde partijen proberen te plezieren en daarvoor betalen met hun reputatie. Men moet echter niet zoeken naar geforceerde redenen voor dubbelhartigheid. Sommige mensen zijn in staat om hun principes te veranderen zonder enige invloed van buitenaf, gewoon 'volgens hun stemming'. Het is dit soort dubbelhartigheid dat bijzonder wordt veroordeeld. Uiteindelijk kan men iemand begrijpen die bepaalde opvattingen heeft losgelaten onder bedreiging van de gezondheid of het leven, maar degenen die gemakkelijk uit eigen vrije wil van de ene tegengestelde kant naar de andere gaan, worden aan beide kanten veracht.
