Elke uitspraak heeft waarde als deze wordt onderbouwd. Niet iedereen is in staat tot een helder, beredeneerd, logisch samenhangend, uitputtend gesprek met een gesprekspartner. Als het om een ruzie gaat, gaat de kwaliteit van de dialoog er vaak niet op vooruit. De redenen voor dit probleem liggen in onwetendheid van de regels en technieken van geschillen en in het ontbreken van de praktijk om serieuze kwesties te bespreken.
Heeft het zin om ruzie te maken?
Bij het starten van een gesprek, bespreking van een spannend of acuut onderwerp, moet u eerst goed nadenken. Heeft zo'n risicovolle gebeurtenis zin? Een vreedzaam en vriendelijk gesprek kan immers totaal andere wendingen krijgen, het karakter krijgen van een dispuut, een verbaal conflict. Een warm gesprek kan een verhitte discussie worden. Een intellectueel en mentaal gehard persoon zal omgaan met een ongewone situatie. Maar een persoon die niet gewend is om zijn belangen en overtuigingen te beschermen, zal gedwongen worden zich terug te trekken, zijn positie te verzwakken, waardoor hij zijn eigen trots schaadt en de trots van iemand anders amuseert. Als je desondanks toch in een ruzie verwikkeld bent geraakt, pas dan, rekening houdend met de aard en de mate ervan, de juiste technieken toe.
Classificatie van geschillen
Alle geschillen kunnen worden ingedeeld volgens twee hoofdcriteria:
Er zijn alleen geschillen met aanvaardbare onderhandelingstechnieken en geschillen waarbij onaanvaardbare methoden worden gebruikt. Deze laatste omvatten: vervanging van de oorspronkelijke stelling, het gebruik van niet-geverifieerde of valse argumenten en feiten, opzettelijke verwarring, vertroebeling van de situatie, argumentatie voor het publiek, autoriteit, medelijden, vermijden van het onderwerp, enz.
Ook zijn geschillen verdeeld in die waarin de deelnemers aan het gesprek ernaar streven de waarheid vast te stellen, en die waarin het belangrijkste is om hun mentale of oratorische voordeel aan te tonen.
Als we deze twee onderverdelingen van controversiële processen samen beschouwen, kunnen we vier van hun belangrijkste variëteiten krijgen:
Kenmerken van geschillen
Discussie draagt bij aan de oplossing van veel problemen en is bovendien een originele methode om kennis te vergaren en te analyseren. Zelfs als tijdens een vreedzame discussie geen volledige overeenstemming kan worden bereikt, staan de voordelen van dergelijke geschillen buiten kijf: een voorheen vertroebelde kwestie wordt opgehelderd, het wederzijds begrip verbetert en er worden nieuwe manieren geschetst om het aangegeven probleem te bestuderen.
In polemiek, hoewel de methoden om de controversiële kwestie te bespreken volkomen correct zijn, stelt niemand strikte kaders en grenzen voor het gebruik ervan. Daarom gebruikt elke deelnemer aan het geschil die technieken die hij nuttig en voor zichzelf het meest optimaal acht. Als we polemiek en discussie figuurlijk met elkaar vergelijken, dan zijn de volgende concepten geschikt: discussie is een 'oorlogsspel' en polemiek is militaire actie.
Eclecticisme is in wezen een combinatie van ongelijke en mogelijk onverenigbare ideeën, stijlen en concepten. Eclectische controverse kan zelfs in de wetenschap worden gevonden. Galileo Galilei, bijvoorbeeld, die ooit het heliocentrische systeem van de structuur van de wereld van Nicolaus Copernicus verdedigde, won niet alleen dankzij zijn briljante geest. Hij schreef niet in de verouderde, ooit wijdverbreide Latijnse taal, maar in het Italiaans, en communiceerde rechtstreeks met mensen, gebruikmakend van de gebruikelijke propaganda-argumenten. Eclectische controverse moet alleen als laatste redmiddel worden gebruikt.
Hier is het gepast om alle methoden te gebruiken, alleen maar om slimmer en sterker te lijken dan de tegenstander. Een dergelijk geschil verdient echter niet veel respect, zoals de persoon die het openlijk organiseert. Controverses met een voorkeur voor sofisme waren vooral populair in vroeger tijden in Griekenland, waar een perfecte beheersing van de technieken van welsprekendheid als een van de belangrijkste voordelen van een vrije burger werd beschouwd.
