Om de een of andere reden wordt eigenliefde als egoïsme beschouwd. Veel, je zou zelfs kunnen zeggen dat alle boeken over psychologie ons de informatie bevatten dat niemand van je zal houden totdat je van jezelf houdt.
Maar zodra je verliefd wordt op jezelf, voel je je aan de "top", dan ben jij, een egoïst, een slecht mens! Dus wat is er aan de hand, waar is de gulden middenweg, om zoveel mogelijk van jezelf te houden, maar tegelijkertijd een 'goed mens' te blijven. Dit is een keuze voor iedereen. Egoïsten zijn die mensen die niet kunnen worden onderworpen, gedwongen om te doen wat gunstig is voor iemand. En meteen word je slecht voor ze. Maar niet iedereen heeft deze eigenschap.
Eigenliefde kan natuurlijk worden gecultiveerd, maar het kost veel tijd en wilskracht. Mensen met deze karaktereigenschap hebben goede eigenschappen, ze maken zich niet druk om elk klein dingetje, oordelen en roddels van anderen, ze zijn niet geïnteresseerd in de mening van anderen, ze houden te veel van zichzelf om al hun aandacht te schenken aan kritiek van buitenaf.
Dus, eigenliefde, waarom is het slecht? Ze proberen je dit op te dringen door die mensen die onzeker zijn, ze zijn zwak en vatbaar voor kritiek en de mening van anderen, ze zijn gemakkelijk te manipuleren. Want eigenliefde is jouw kracht en trouwe hulp in het leven! Je zult nooit toestaan dat iemand je beledigt of vernedert. Je weet wat je waard bent! Houd dus van jezelf ondanks de mening van anderen. Want alleen jijzelf leeft je leven, en hoe je het leeft is alleen jouw keuze!
