De wens om de tekst voor onbepaalde tijd te verbeteren is een bekende 'ziekte' van auteurs, een obsessieve toestand waarin het lijkt alsof de tekst na honderdvijfentwintigste revisies perfect zal zijn. Maar het probleem zit niet altijd in de tekst.
Noodzakelijk
- - plan
- - tekststructuur
instructies:
Stap 1
Specificaties:
De tekst moet de taak beantwoorden: onthul het idee van de auteur, het hoofdonderwerp, beantwoord vragen. Het moet in duidelijke taal worden geschreven (tenzij, natuurlijk, de tegenovergestelde taak werd gesteld). Het moet een duidelijke structuur hebben: inleiding, hoofdgedeelte, conclusie. Als aan de basisspecificaties is voldaan, kunt u verder gaan. Zo niet, dan hoeft u zich niet te haasten om de tekst uit te kammen. Misschien heeft de schrijver een wazig oog.
Stap 2
De geest moet rusten
Er wordt aangenomen dat een persoon uit de tekst kan abstraheren, er een frisse blik op kan werpen in ten minste twee tot vier uur. Idealiter stel je de tekst een paar dagen uit. Er is trouwens een nogal ingenieuze regel van schrijvers die in grote genres werken: "Je moet niet herlezen wat de avond ervoor is geschreven, anders moet je de hele dag bezig zijn met het bewerken van de tekst van gisteren." Een ervaren schrijver weet de optische focus te veranderen en de tekst eerst op macroniveau (structuur, logische verbanden), daarna op microniveau (geletterdheid, woordkeuze) te beoordelen.
Stap 3
Een laag zelfbeeld
Er zijn mensen die pathologisch onzeker zijn. Wat ze ook schrijven, het zijn geen fouten, maar verhogen tegelijkertijd hun zelfrespect. Maar in dit geval ontgroeit het probleem van de auteur het probleem van de tekst. En als de geschreven (aantrekken, gezien, gegeten) een persoon niet constant leuk vindt, moet u contact opnemen met een psychoanalyticus. En om erachter te komen of de ouders het onzekere talent niet onder druk hebben gezet? En het kan best zijn.
