Ze zeggen dat iedereen zijn eigen angsten heeft. Deze uitdrukking is vooral van toepassing op kinderen. Angsten worden opgevat als een soort negatieve emoties die een beschermend en adaptief karakter hebben.
Psychische angsten bij jonge kinderen zijn te wijten aan een gebrek aan bewustzijn van de buitenwereld. Ze worden in de regel opgeroepen bij het zien van onbekende objecten en omgevingen, vreemden, enz. Dergelijke angsten gaan snel voorbij en hebben geen invloed op het gedrag van het kind in de toekomst.
De pathologische angsten van kinderen hebben een uitgesproken en aanhoudend karakter, ze kunnen niet altijd logisch worden verklaard. Ze verstoren het gedrag van kinderen, verstoren de communicatie en een adequate inschatting van de omringende werkelijkheid. Kinderen met neurosen die aan aangeboren en verworven hersenziekten hebben geleden, geboortetrauma van het centrale zenuwstelsel, verstikking en epilepsie hebben een verhoogde neiging tot dergelijke angsten.
Meestal ontwikkelen kinderen obsessieve angsten (fobieën). Bijvoorbeeld angst voor het donker, onweer, eenzaamheid, besloten ruimtes, hoogtes, etc. Op schoolgaande leeftijd kan er angst zijn voor school, angst voor de dood, verstikking. Met waanvoorstellingen zijn kinderen bang voor gewone voorwerpen of activiteiten (bijvoorbeeld wassen in de badkamer).
Angsten gaan vaak gepaard met gedragsveranderingen - buitensporige achterdocht, kan worden gecombineerd met slapeloosheid en andere slaapstoornissen, hallucinaties. Nachtangsten ontstaan in een droom en gaan gepaard met huilende, motorische opwinding. Het is niet altijd mogelijk om kinderen in deze periode wakker te maken. Dergelijke toestanden duren 5-20 minuten, daarna kalmeert het kind. In de ochtend herinnert hij zich dit niet. Dergelijke dromen kunnen worden uitgelokt door overwerk, de dag ervoor geleden door angst (bijvoorbeeld door een enge film te kijken).
Behandeling van angsten bestaat voornamelijk uit het wegnemen van hun oorzaak. Ze reageren vaak goed op psychotherapie.
