Nirvana wordt in de boeddhistische traditie bevrijding van lijden, gehechtheden en verlangens genoemd. Deze staat wordt gepostuleerd als het hoogste doel van elk wezen, inclusief mensen. Er zijn soortgelijke concepten in andere tradities. In de praktijk is het heel moeilijk om nirvana te bereiken; slechts heel weinig mensen slagen erin.
Mensen hebben de neiging om ergens naar te streven. Droom over iets, neem een aantal stappen om bepaalde doelen te bereiken. Er is een begrip van wat goed is voor een persoon en wat slecht is, en wanneer er discrepanties ontstaan tussen verlangens en de realiteit, ervaart een persoon teleurstelling, pijn, angst en andere negatieve gevoelens.
Veel mensen denken dat ze gelukkig zullen zijn als ze krijgen wat ze nodig hebben. Een goede baan, veel geld, gezondheid, familie, etc. enz. - deze lijst kan nog lang worden voortgezet. Maar in de praktijk is zo'n geluk voorwaardelijk, niet echt. De vreugde om te krijgen wat je wilt, gaat snel voorbij, nieuwe verlangens ontstaan. Als gevolg hiervan wordt al het leven besteed aan het nastreven van bepaalde prestaties.
De staat van nirvana sluit de eigenlijke behoefte aan iets uit. Het houdt rechtstreeks verband met het uitsterven van het menselijke 'ik', de persoonlijkheid die een voor- en achternaam, beroep, opvattingen en overtuigingen, verlangens en gehechtheden heeft. Maar wat blijft er van een persoon over als de persoonlijkheid verdwijnt?
Bewustzijn en bewustzijn
Bewustzijn wordt meestal gedefinieerd als het vermogen om bewust te zijn - dat wil zeggen, om te begrijpen wat er gebeurt, je staat en plaats in de wereld. Het denkvermogen van een persoon is direct gerelateerd aan bewustzijn. Maar wat gebeurt er als het denkproces stopt?
Op zulke momenten kijkt een mens alleen maar naar de wereld. Hij ziet, hoort, neemt alles waar, maar analyseert niet. Bewust zijn is aanwezig zijn, zijn, in het huidige moment zijn. Er is alleen dat wat op dit moment bestaat, er is niets anders - noch het verleden, noch de toekomst. Er zijn geen gedachten, wat betekent dat er geen ervaringen, hoop en ambities zijn.
Het is op zulke momenten dat een persoon zijn verdeling in twee delen begint te realiseren - in "ik" als persoon en "ik" als bewustzijn als Degene die observeert. Probeer je gedachten te observeren - en je zult begrijpen dat het mogelijk is, dat er iemand is die denkt - "ik", ego en het ware eeuwige "ik" van een persoon - zijn essentie, geest, monade, kijkend naar de gedachte proces van buitenaf.
Nirvana bereiken
De staat van nirvana is direct gerelateerd aan het verlies van het menselijke 'ik', ego, persoonlijkheid. Degene die streefde, vreesde, droomde, verlangde, enz. verdwijnt. enz. Persoonlijk kun je nooit nirvana bereiken, omdat je op dit pad sterft als persoon, als ego. Het is het ego dat nirvana probeert te bereiken, niet beseffend dat de dood hem op dit pad wacht. Maar op het moment van deze dood wordt een persoon opnieuw geboren als een wezen van een hogere orde. Nu is hij het bewustzijn zelf, het zijnde zelf. De zielige mens, een product van de geest, is verdwenen. Dit proces staat bekend als verlichting en leidt tot nirvana als een staat van vrijheid van hartstochten en verlangens.
Hoe nirvana in de praktijk bereiken? Allereerst is het noodzakelijk om alle conventies en beperkingen van menselijke meningen, kennis, redeneringen te realiseren. Om de geest te zuiveren van alles wat overbodig is, om alles weg te gooien wat niet waardevol is, zonder wat je kunt doen. Dit is een zeer moeilijke en tijdrovende klus, omdat het ego zich krampachtig vastklampt aan het leven. Om te leven, moet het iemand zijn - een naam en achternaam, beroep, sociale status hebben, iets in deze wereld vertegenwoordigen. Terwijl al deze wirwar van mentale constructies begint af te brokkelen, verzwakt ook het ego.
Op een gegeven moment realiseert een persoon zich dat hij niet langer naar nirvana en in het algemeen naar wat dan ook streeft. Het enige dat hem rest is te zijn - in het huidige moment te zijn zonder hoop en aspiraties. Het is in deze staat dat op een dag dat korte moment komt waarop het ego sterft. Verlichting komt, een mens wordt opnieuw geboren.
De staat van verlichting is zeer aangenaam - het is het meest aangename dat ooit kan worden ervaren. Tegelijkertijd wordt een persoon geen wezen dat alleen maar zit met een gelukzalige glimlach en niets wil doen. Van de voormalige persoonlijkheid heeft hij een herinnering, een aantal oude interesses en ambities. Maar ze hebben geen macht meer over een persoon - als hij werkt om iets te bereiken, is dat louter uit gewoonte, omwille van het proces zelf. Het ene ding is niet beter dan het andere, een persoon doet gewoon iets, geniet van elke activiteit. Tegelijkertijd heerst er absolute rust in zijn geest.
