Bij alle vormen van interpersoonlijke communicatie speelt het zogenaamde tactiele contact, dat wil zeggen aanraking, een belangrijke rol. Voor sommige mensen zijn tactiele sensaties de meest effectieve bron van informatie, dus communicatie zonder tactiel contact is voor hen bijna onmogelijk.
In de psychologie van communicatie betekent tactiel contact de aanraking van de ene persoon met de andere. In feite is dit de allereerste manier van communiceren die voor mensen beschikbaar is, want wanneer een persoon net is geboren, is hij nog niet in staat om auditieve en visuele informatie adequaat waar te nemen, in tegenstelling tot tactiele sensaties. Sommige psychologen geloven dat in dit communicatiestadium de fundamenten van de toekomstige menselijke psyche worden geboren.
Soorten tactiele contacten
Traditioneel worden tactiele contacten onderverdeeld in verschillende typen. Allereerst zijn dit de zogenaamde "professionele" accenten. Dokters, masseurs, stylisten, kleermakers kunnen in hun professionele activiteiten gewoon niet zonder tactiel contact. In de regel nemen de meeste mensen dergelijke contacten rustig op, zich realiserend dat ze geen aanvullende informatie bevatten.
Volgens psychologen zijn vrouwen over het algemeen positiever over tactiel contact dan mannen. Daarom wordt een positieve reactie op aanraking 'vrouwelijk' genoemd.
De tweede groep omvat rituele aanrakingen. Het gaat hier niet om mystieke praktijken, maar om een volledig vertrouwde handdruk of een welkomstkus op de wang. Het is bekend dat de handdruk bijvoorbeeld verscheen als een middel om vreedzame en vriendelijke bedoelingen te tonen, maar na verloop van tijd is deze welkome aanraking bijna een verplicht ritueel geworden.
Tot slot is het breedste gebied waarin tactiel contact wordt gebruikt op het gebied van interpersoonlijke relaties. Hier aanraken is een manifestatie van genegenheid, sympathie, verwantschap, seksuele aantrekkingskracht. Dit kunnen knuffels, kusjes, een vriendelijk schouderklopje of zachte aaien zijn. Dit soort sterk tactiel contact is een effectieve marker van hechte relaties, zoals tussen een jongen en een meisje.
Tactiel contact kan sociale status aangeven. Meestal wordt aanraken toegestaan door die mensen die een hogere positie in de samenleving innemen, een baas kan bijvoorbeeld een ondergeschikte op de schouder slaan.
De rol van aanraking in communicatie
In de psychologie van communicatie zijn er verschillende belangrijke communicatiekanalen. In overeenstemming met welk kanaal een bepaalde persoon de voorkeur geeft, behoort hij tot een van de verschillende groepen: "audials", "visuals" en "kinesthetics". Er wordt aangenomen dat de eerste die de meest volledige informatie ontvangt, nodig is om te horen, de tweede - om te zien en de derde - om te voelen. In dit geval worden de zintuigen begrepen, in de eerste plaats het reukvermogen en de tastzin. Kinesthetica zijn dus sterk afhankelijk van aanraking, die ze niet alleen nodig hebben om informatie te ontvangen, maar ook om deze te verzenden. Ze zijn gemakkelijk te herkennen aan hun onbewuste verlangen om de communicatieafstand te verkleinen, mechanische aanrakingen en het beroven van onzichtbare stofdeeltjes aan de gesprekspartner. Communiceren met een kinesthetisch persoon kan erg stressvol zijn voor mensen die elk tactiel contact als een diep intiem proces beschouwen. Als u zo iemand bent, probeer dan onmiddellijk expliciete kinesthetica te waarschuwen voor uw afkeer van aanraking om conflicten te voorkomen.
