Infantilisme is een mentale retardatie die optreedt als gevolg van ongevormde sociale vaardigheden. Het wordt gevormd in een gezin waarin ouders op alle mogelijke manieren de uitgang van het kind naar de wereld uitstellen, en in de toekomst wordt ondersteund door de samenleving zelf. De moderne cultuur ondersteunt de cultus van de jeugd, het leven "hoog" in een persoon en biedt een enorme selectie aan entertainment.
instructies:
Stap 1
Volwassen worden met een paspoort, een infantiel persoon is niet klaar om relaties op te bouwen met andere leden van de samenleving, het is om dezelfde reden moeilijk voor hem om een baan te vinden. Alles zou in orde zijn, maar zulke mensen trouwen vroeg, en nu valt alle zorg voor hen op de echtgenoot. In het huwelijk komen alle negatieve karaktereigenschappen van het "kind" heel duidelijk tot uiting: 1. Egocentrisme, omdat de infantiel gelooft dat de wereld om hem draait. 2. Het onvermogen om beslissingen te nemen en het onvermogen om wilskracht uit te oefenen komt tot uiting in de kleine dingen. Afhankelijkheid, en dat is niet alleen en niet zozeer de materiële kant van het probleem. Een volwassen kind is niet in staat om zichzelf te dienen in het dagelijks leven, en als er kinderen in zo'n huwelijk verschijnen, wordt de zorg voor hen volledig verschoven naar de echtgenoot, die de rol van 'oudere broer' speelt.
Stap 2
In een dergelijke situatie hangt het opgroeien van een infantiel persoon af van de echtgenoot of van de ouders, als hij nog steeds op hun steun is. En alle acties dienen primair gericht te zijn op het veranderen van de eigen positie. Meestal begint in een dergelijke situatie de echtgenoot, wiens man de hele dag op de bank ligt en weigert verantwoordelijkheid te nemen, hem te zeuren. Als reactie begint hij een spel van schijn. Om een "kind" te laten verdwijnen, moet hij eerst zijn "ouder" verliezen. En hiervoor moet je de positie innemen van een volwassene die niet meer voor de "baby" zorgt en hem opvoedt.
Stap 3
De reactie van een infantiel persoon, die werd beroofd van zijn heldere regenboogwereld van onverantwoordelijkheid, kan anders zijn. In eerste instantie zal hij uit alle macht proberen de situatie terug te brengen naar de vorige staat. Hoogstwaarschijnlijk zal hij doen alsof hij hulpeloos is, druk op medelijden. Als de vrouw / moeder standvastig vasthoudt aan de positie van een volwassene, dan zal de infantiel beginnen te genezen van zijn kwaal. De tweede variant van ontwikkeling - het "kind" verliest zijn interesse en gaat op zoek naar een nieuwe "moeder". Als de moeder een poging deed om te genezen, dan zal hij van haar weglopen om te trouwen; als een vrouw, dan zal zo'n huwelijk eindigen.
Stap 4
Sterker nog, door haar kind/man te veel te beschermen, krijgt de moeder/vrouw ook iets terug. Ze voelt zich nodig en nuttig. Als de moeder niet genoeg argumenten heeft om de situatie te veranderen, dan moet ze tot het inzicht komen dat haar kind op volwassen leeftijd niet echt gelukkig zal zijn, dat het niet aangepast is aan de realiteit en zal lijden. Vrouwen worden zelf vaak de infantiele echtgenoten beu en hoeven geen speciale argumenten te zoeken. Zelfs als er angst is voor echtscheiding, moet je begrijpen dat een volwassen persoon en een infantiele toch niet met elkaar overweg kunnen.
