Alleen zij die zichzelf als een deel van het geheel zien, kunnen van alle mensen houden. Op weg ernaartoe staat het ego, geboren om ons te identificeren van de buitenwereld. Het is de moeite waard om egoïsme te overwinnen, jezelf te accepteren zoals je bent, en een verbazingwekkend proces zal beginnen om de innerlijke wereld uit te breiden, om liefde te vinden.
Het moderne leven verdeelt mensen op basis van klasse, ras, veiligheidsniveau, sociale status, enzovoort. Er zijn veel conventies die voorkomen dat je elkaar als een broer of zus behandelt. Het lijkt alsof we allemaal in competitie zijn en anderen als meer vijanden dan vrienden beschouwen.
Alle mensen zijn broers
Iemand houdt van deze situatie, terwijl anderen ernaar streven om anders te leven en proberen van alle mensen te houden, ongeacht objectieve en subjectieve factoren. Maar het is heel moeilijk om te slagen, omdat het ego vaak wordt betrokken bij het bewustzijnswerk, dat bepaalde gedragsregels in de sociale omgeving dicteert.
Om van alle mensen te houden, moeten we altijd onthouden dat we één zijn. We hebben een gemeenschappelijke schepper. Het maakt niet uit hoe je het noemt - de natuur, God, het Absolute, de Schepper. We zijn bessen van hetzelfde veld en moeten niet alleen van elkaar houden, maar ook van elkaar respecteren.
De oosterse filosofie beweert dat alle mensen verbonden zijn door onzichtbare energie-informatiedraden. Op een diep niveau kunnen we voelen wat er in de ziel van een ander gebeurt, zijn gedachten opvangen.
Het is al lang bekend dat als iemand in het gezelschap gaapte, de meeste aanwezigen ook zouden gaan gapen. Dit suggereert dat er een onzichtbare verbinding tussen mensen is. Hoe kun je niet houden van degenen met wie je een hechte band hebt? Het is alsof je niet van jezelf houdt.
Zelfafkeer, zelfafwijzing leiden tot een negatieve houding ten opzichte van anderen
Alleen degene die zichzelf slecht behandelt, zichzelf niet accepteert zoals hij is, toont afwijzing naar andere mensen. De innerlijke toestand wordt uitgedrukt in uiterlijke manifestaties. Wanneer een persoon van zichzelf begint te houden als onderdeel van de samenleving, het universum, begint hij innerlijk uit te breiden, liefde toe te laten zonder kaders en beperkingen.
Je moet proberen zoveel van jezelf te houden dat er een overdaad aan liefde begint. Maar dit is geen egoïstische liefde. Het is eigenliefde als een deel van een geheel. Uit het teveel aan liefde zal een stroom van tederheid en respect voor anderen vloeien, die voortdurend zal groeien en harmonie zal brengen.
Dit is hoe een persoon van alle mensen kan houden, ongeacht geslacht, ras, sociale status, dikte van de portemonnee en andere factoren. Een heel eenvoudig algoritme, maar dat niet zo eenvoudig te implementeren is. Het ego dat in de kindertijd is geboren, probeert altijd het proces van het verzamelen van liefde te vertragen, omdat het het menselijk zelfbewustzijn beschermt tegen verbinding met de hele wereld. Als je het een beetje opschudt, kun je voelen hoe het zich probeert te identificeren met andere mensen.
