Door de ogen kun je de emotionele toestand van een persoon, stemming, gedachten ontdekken. Als je de richting van de blik, de grootte van de pupillen nauwlettend volgt, is het mogelijk om van tevoren te weten waar de vector van het gesprek naartoe zal gaan.
Een attente gesprekspartner kan zijn humeur bepalen door de ogen van een partner, zelfs zijn gedachten lezen. Maar hiervoor moet je niet alleen oplettend zijn, maar ook empathie tonen.
Pupilgrootte:
Als er een gesprek gaande is, ontmoeten de gesprekspartners elkaar met blikken, kijken elkaar aan. Als de gesprekspartner vermijdt vaak in de ogen te kijken, of hij geen zin heeft om verder te gaan met het onderwerp, of iets verbergt.
Een zijdelingse blik wordt vaak gebruikt om interesse over te brengen. In de meeste gevallen gaat het gepaard met een lichte scheelheid en een opgetrokken wenkbrauw. Maar als er woede in de ogen is, is dit een teken van vijandigheid of achterdocht.
Het is goed als het gesprek bij daglicht wordt gevoerd. Dan kun je de leerlingen observeren. Ze brengen de stemming van een persoon volledig over. Als de gesprekspartner in een goede bui is, verwijden de pupillen zich vier keer. Met een afname van de stemming nemen ze af tot "kralen".
Leerling locatie
Bij het beslissen over belangrijke kwesties met de gesprekspartner, kun je niet eens in zijn ogen kijken, maar probeer gewoon de locatie van de leerlingen te observeren. Dit zal helpen om te bepalen op welk niveau het bewustzijn zich op een bepaald moment bevindt. Met andere woorden, om te bepalen of de waarheid wordt gezegd, wordt een andere leugen verzonnen, of valt de persoon gewoon tijdelijk uit het gesprek.
Als de gesprekspartner tijdens de communicatie iets zegt, zijn ogen neerslaat en naar rechts draait, blijft zijn bewustzijn in het verleden en haalt daar herinneringen op. Maar als de blik naar boven en naar rechts wordt gericht, dan is er een proces van planning, het presenteren van een beeld van de toekomst, analyse. Als je naar de rechterkant kijkt, wordt de situatie op een bepaald moment geanalyseerd, zonder naar het verleden of de toekomst te gaan. De persoon is "hier en nu". Bij het beslissen van belangrijke vragen, het kiezen van een antwoord, kijkt een persoon vaak horizontaal naar de rechterkant, alsof hij zich concentreert.
Als de gesprekspartner naar links kijkt, probeert hij emotioneel af te stemmen. De linkerkant van een persoon is verantwoordelijk voor emoties. Dat wil zeggen, wanneer de blik naar links naar beneden is gericht, kan de partner emoties onthouden, erin duiken. Maar omhoog en naar links kijken suggereert dat de gesprekspartner alleen maar aan het denken is, ondergedompeld in de "vertering" van emoties.
Als er een openhartig gesprek is, kan de menselijke blik vaak bewegen. Door waar de blik zich beweegt, kan men niet alleen de stemming bepalen, maar ook de gedachtegang.
In de Sovjettijd leerden inlichtingenofficieren en KGB-officieren naar de neusbrug van de gesprekspartner te kijken. Hierdoor kon het gevoel worden gewekt dat er een openhartig gesprek gevoerd werd, terwijl in feite geheime gedachten voor de gesprekspartner gesloten bleven. Deze techniek kan door iedereen worden gebruikt als hij niet wil dat zijn gedachten worden "gelezen" in een openhartig gesprek.
