Iedereen heeft een periodiek verminderde concentratie. Een pathologisch karakter kan deze aandoening krijgen met langdurige manifestatie.
De mogelijke oorzaken van een verminderde concentratie moeten worden geraadpleegd met een arts om een ernstige ziekte te voorkomen.
Concentratiestoornissen kunnen op elk moment en op elke leeftijd voorkomen. De naam verbergt het onvermogen om zich te concentreren op de voltooiing van een specifieke taak. De grens van de overgang van tijdelijke naar permanente overtreding is niet duidelijk afgebakend.
Concentratie betekent een hoge mate van efficiëntie voor de hersenen, gepaard gaand met extra energieverbruik, en is daarom beperkt in de tijd. Daarom betekent een afname van de concentratie van aandacht niet dat het wordt geschonden. Dit is een volkomen normaal proces. Wie lange tijd geconcentreerd moet werken, voelt zich uiteindelijk vermoeid, zoals na veel lichamelijke inspanning. Hoe hoger de concentratie moet zijn bij het uitvoeren van een intellectuele taak, hoe korter de periode waarin de hersenen op het juiste niveau kunnen werken.
Bij schending van de concentratie in positieve situaties treedt spontaan schakelen op, een afleiding van de eigenlijke taak van gedachten of handelingen naar andere objecten. Bijvoorbeeld wanneer schoolkinderen aan tafel beginnen te spelen terwijl ze hun huiswerk maken of dromerig gaan zitten.
Concentratie kan net als spieren worden getraind. Positieve emoties, veranderingen in activiteiten, oefeningen om het geheugen te versterken, evenals uitgebalanceerde fysieke activiteit en voeding helpen de concentratie op het juiste niveau te houden.