Compassie is het vermogen om je in te leven in de pijn, problemen en het ongeluk van iemand anders. Iemand met compassie is van nature empathisch en delicaat.
Steeds vaker hoor je deze uitspraak: compassie is een onnodig anachronisme. Naar verluidt verhindert het alleen een persoon om succes in het leven te bereiken, waardoor hij wordt afgeleid van het bereiken van het beoogde doel. Uiteindelijk is het ieder voor zich. Iemand heeft meer geluk, iemand minder. En tegenwoordig, in een tijdperk van felle concurrentie en eeuwige haast, is er gewoon geen tijd en geen reden tot spijt, tot sympathie. Tegelijkertijd wordt soms het beroemde citaat uit het toneelstuk "At the Bottom" van M. Gorky aangehaald, waarin wordt gesteld dat medelijden een persoon vernedert. Maar is het? Mededogen is tenslotte wat een mens van een dier onderscheidt. De wetten van het wild zijn onverbiddelijk: er is geen plaats voor een zwak, ziek, kreupel wezen, het sterft snel en wordt ofwel de prooi van roofdieren, of het slachtoffer van zijn eigen broeders. Bij dieren zijn er ook gevallen van mededogen, maar dit is eerder uitzondering dan regel. Maar een normaal persoon zal iemand die hulp nodig heeft niet in de steek laten. Bovendien zal hij hem niet afmaken, misbruik makend van zwakte of hulpeloosheid. Simpelweg omdat zijn menselijke natuur het niet toelaat. Iemand die in staat is tot mededogen zal geen gemeenheid begaan, noch tegenover andere mensen, noch zelfs tegenover dieren. Bovendien zal hij niet het criminele pad inslaan. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar die zijn uiterst zeldzaam. Tegengestelde voorbeelden - toen wrede, harteloze mensen, beginnend met het martelen van puppy's en kittens, vervolgens de gevaarlijkste moordenaarsmaniakken werden, zijn er helaas genoeg. Het gebeurt vaak dat wanneer een groot verdriet of een hele reeks problemen op een persoon valt, hij zich diep ongelukkig voelt, het lijkt hem dat er een ondoordringbare "zwarte streep" is gekomen. In zo'n situatie kan het medeleven van een ander hem enorm helpen: warme woorden van medeleven of steun, een aanbod tot hulp. Hun belang kan nauwelijks worden overschat. En, echt, met alle respect voor de grote klassieker van de Russische literatuur, er is hier niets vernederends. Stel je voor hoe een samenleving eruit zou zien als ze volledig zou bestaan uit mensen zonder mededogen, niet in staat om een helpende hand te bieden aan een persoon in nood, of gewoon vriendelijke woorden tegen hem te zeggen. De indruk is gewoon griezelig. Het zou nauwelijks comfortabel zijn om tussen zulke onderwerpen te zijn. Beschouw het daarom als een axioma dat mededogen een van de belangrijkste en meest waardevolle menselijke eigenschappen is. En probeer niet onverschillig te staan tegenover andermans verdriet, problemen. Jullie zijn tenslotte mensen.
