De mogelijkheid dat demonen of demonen een persoon bewonen, wordt door de orthodoxe kerk niet in twijfel getrokken. De Schrift geeft veel voorbeelden van de vernietigende effecten van deze entiteiten op menselijke zielen.
In de oudheid lag de prioriteit in plaats van de geneeskunde bij de kerk. De meeste mensen werden behandeld met gebeden en zagen geen dokter. Natuurlijk was dit niet overal het geval, maar er zijn enkele steden die bijzonder waren. Er wordt gezegd dat de duivel een persoon kan bezitten en beheersen. Deze informatie kwam uit "bijzondere" nederzettingen. Mensen leken gek te worden en spraken in voorheen onbekende talen. Of dit waar is, is een grote vraag. In dit geval spreekt de Kerk van exorcisme, een fenomeen waarbij een demon of duivel bezit neemt van een persoon en daarmee bezit neemt van zijn ziel en lichaam. Als gevolg hiervan verandert het gedrag, de lichamelijke en psychische gesteldheid. In werkelijkheid is dit een zeer griezelige foto die eindigt in de dood.
Veel psychologen en beroemde artsen beweren dat dit fenomeen niets meer is dan een fictie. Dat wil zeggen, wetenschap en geneeskunde geloven en weerleggen het niet op alle mogelijke manieren. Als we kijken naar het introductieproces, dan is het best interessant. Ten eerste wordt het slachtoffer mentaal lastiggevallen en onderdrukt met behulp van verschillende technieken. Wanneer een persoon verzwakt is, vindt op dat moment de instillatie plaats, waarna alles verandert. Acties worden uitgevoerd door een wezen dat onzichtbaar is voor het oog. In dit geval zijn dit duistere entiteiten die proberen bezit te nemen van lichaam en ziel.
Wetenschap en geneeskunde beweren dat dit een psychologische persoonlijkheidsstoornis is en niets meer. Of dit echt zo is, is niet bekend, omdat de bezetenen verschillende talen spraken en konden doen wat ze nog nooit eerder hadden gedaan. Waar komen zulke kansen vandaan bij een veelvoorkomende psychische stoornis? Niemand zal deze vraag beantwoorden, zelfs eminente artsen niet. Daarom is het dom om te beweren dat dit allemaal nep en fictief is. Er zijn boeken die de echte gebeurtenissen van het eerder genoemde fenomeen beschrijven. In de meeste gevallen zijn ze lang geleden geschreven. Blijkbaar is hier een zeker verband, want in de moderne wereld zijn er veel minder gevallen van obsessie dan een paar eeuwen geleden. En het feit is dat geneeskunde en wetenschap nu erg ontwikkeld zijn, daarom worden dergelijke mensen onmiddellijk in ziekenhuizen geplaatst. De kans is groot dat de meeste van hen genezen zijn. Kerken blijven ook niet achter en accepteren precies dezelfde, maar statistieken worden daar niet bijgehouden en er zijn geen specifieke gegevens. Daarom is obsessie tegenwoordig een verborgen en onbekende ziekte die op verschillende manieren wordt behandeld. Het is ieders zaak om in dit fenomeen te geloven, aangezien er geen specifieke gegevens of statistieken zijn die licht kunnen werpen op de obsessie.
