In het boek 'Wilskracht werkt niet' schrijft de auteur waarom het niet gemakkelijk is om doelen te bereiken als je alleen aan jezelf werkt, je zwakheden bestrijdt en je karakter tempert. Hij stelt voor om de kijk op het probleem van 'zelf en doel' uit te breiden door het concept 'de omgeving waarin je opereert' toe te voegen.
Benjamin Hardy legt uit dat de meeste mensen gedoemd zijn te mislukken of gedeeltelijk succes dat niet beantwoordt aan ambities en claims. De reden is dat de genoemde meerderheid denkt in de geest van attitudes uit de psychologie van het verleden of de vorige eeuw, toen de hoofdrol werd toebedeeld aan persoonlijke kwaliteiten, persoonlijk doorzettingsvermogen, werken aan jezelf, karakter, je humeur, je visie… Dit individualisme, inherent aan het westerse psychologische denken, geeft aanleiding tot duisternisaanbevelingen en boeken met titels als "Hoe wilskracht versterken", waarvan de lezers ongeveer geen specifiek resultaat hebben.
De auteur stelt voor om de omgeving waarin mensen zich bevinden te gebruiken, om daaraan de verplichtingen van dwang om te werken te delegeren, zodat mensen er niet eens over hoeven na te denken (hij gebruikt de Freudiaanse term "bewusteloosheid"). Hij spreekt over de vorming van een stimulerende omgeving waarin een persoon niet de keuze heeft: "Ik kan graven, ik kan niet graven", omdat een dergelijke omgeving niet impliceert dat er niets wordt gedaan of dat de voortgang wordt vertraagd.
Het punt is dat een persoon niet langer vertrouwt op persoonlijke kwaliteiten, maar zichzelf in dergelijke omstandigheden plaatst waarin hij het recht heeft of volledig de mogelijkheid wordt ontnomen om zwakte, luiheid, gebrek aan focus uit te stralen, niet kan worden afgeleid door grappige foto's, uitstelgedrag.
Een dergelijke omgeving wordt gecreëerd, waaronder onder meer:
- hoge investering;
- sociale druk;
- nieuwigheid.
Hoge investeringen zijn wanneer iemand bijvoorbeeld vooruit heeft betaald voor een bepaalde dienst en nu bijvoorbeeld geen webinar kan missen. Hij zal het nooit vergeten, hij zal een notitie maken op de kalender, een alarm starten, een herinnering instellen. Iemand weet bijvoorbeeld dat als hij gratis materiaal tegenkomt, hij maandenlang ongezien blijft liggen. En als iemand zich wil ontwikkelen, een nieuwe vaardigheid wil verwerven, een probleem wil oplossen en er met persoonlijk geld en tijd in wil investeren, beschouwt hij dat als waardevol en zal hij zich daarom inspannen om te krijgen wat hij wil.
Sociale druk werd bijvoorbeeld veel gebruikt door Majakovski. Toen hij een artikel publiceerde met de titel "Wat ben je aan het schrijven?", noemde hij verschillende werken die hij nog niet had geschreven. Majakovski had veel lezers, ze ontvingen allemaal een exemplaar van de krant met dit artikel en zagen dat al snel dat en dat werk over dat en dat onderwerp van de dichter verwacht kon worden. Dienovereenkomstig lieten deze verwachtingen de auteur niet toe om te ontspannen, dingen uit te stellen voor later, zichzelf rust te gunnen, enzovoort, hij moest hard werken om aan de verwachtingen te voldoen en niet gebrandmerkt te worden als ijdel gepraat.
Nog een voorbeeld van sociale druk - toen de schrijver Yuri Nikitin op dieet ging, liet hij iedereen op zijn website weten (hij heeft de meest bezochte Russischtalige site gewijd aan sciencefiction) dat het tegen die en die datum zo veel zou wegen, er was een openbare bijeenkomst gepland op een specifieke datum en tijd, degenen die de weegschaal wilden meenemen. Op de site waren er altijd mensen die Nikitin graag in zijn fouten porden, velen van hen verwachtten dat ze niet in zo'n korte tijd zouden kunnen afvallen, en dergelijke sociale druk (vooral van slechte wensen) stimuleerde de auteur en stond hem niet toe om 's nachts naar de koelkast te rennen.
Nieuwheid wordt hier begrepen in de zin waarin Napoleon Hill het zei: "Een goede shake helpt vaak de hersenen, die onder invloed van gewoonten zijn geatrofieerd." Iemand werkt bijvoorbeeld en verdient ongeveer hetzelfde als hij uitgeeft. Ik wil meer, maar lui. Als zo iemand zijn gebruikelijke werkplek verlaat, zal hij heel snel een nieuwe moeten zoeken, omdat hij geen spaargeld heeft, maar de rekeningen komen. Een nieuwe baan vereist volledige opname in het proces, omdat niet alleen een nieuwe baan, maar ook een team, een werkplek, en dit is een nieuwe route … Zo raakt een persoon betrokken en werkt (tenminste voor sommigen tijd) beter dan normaal.
De moraal van het boek is dat de koning wordt gemaakt door het gevolg, en als je hoge doelen wilt bereiken, kan dit niet op de brandstof van persoonlijke kwaliteiten, je moet jezelf in een omgeving plaatsen waar je geen keus hebt.
Laat dit zoveel mogelijk klinken tegen de overtuiging van onze tijd dat een mens altijd een keuze moet hebben.
