De weg naar succes is nooit gemakkelijk. Voordat je naar de top klimt, moet je meerdere keren vallen. Het vergt geduld en moed om met tegenslagen om te gaan en obstakels te overwinnen. We zullen hard moeten werken. Maar de resultaten zijn het waard. En er zijn verschillende verhalen die daar een uitstekende bevestiging van zijn.
De beroemdste timmerman
Op 25 mei 1977 werd de Star Wars-film van George Lucas uitgebracht. Harrison Ford speelde een van de hoofdpersonen. Om een geweldige rol te krijgen, moest een geweldige acteur bijna 10 jaar vernedering van regisseurs doorstaan.
Harrison Ford probeerde 2 jaar lang Hollywood te veroveren. Maar de directeuren merkten hem niet op. De droom van een acteercarrière verdween bijna volledig toen Harrison Ford "ongeschikt" werd genoemd.
Harrison besloot zijn acteercarrière op te geven en timmerman te worden. Hij werkte nog 8 jaar voor hen. Toch gaf hij het filmen niet helemaal op. Hij bleef vertoningen bijwonen, ontving cameo-rollen. Ik hoorde vaak van de filmploeg dat het helemaal niet geschikt was voor de hoofdrollen.
Harrison kreeg zijn hoofdrol… een nepvloer maken in het kantoor van Francis Coppola. Daar kwam George Lucas hem tegen.
Harrison speelde eerder in Graffiti, geregisseerd door Lucas. Maar George zocht voor zijn nieuwe film "Star Wars" totaal andere acteurs. En ik was niet van plan om degenen die in "Graffiti" speelden, mee te nemen. Voor Ford maakte hij echter een uitzondering. Dit is hoe Harrison Ford's Han Solo verscheen. En na een tijdje zagen kijkers onze held in de vorm van Indiana Jones.
Strijd om succes
De film "Rocky" was een doorbraak voor Sylvester Stallone. Om een daverend succes te behalen, moest de acteur een heel moeilijk pad doorlopen.
Tot zijn 24e bezocht hij bijna alle filmstudio's in New York. Hij bezocht elke studio 5-6 keer. En hij werd er constant uitgegooid. De redenen waarom Sylvester de hoofdrol niet kon krijgen waren een afwijkend uiterlijk en spraakgebrek.
Als hij in films speelde, dan in de menigte. Tegelijkertijd werkte hij als kooireiniger in de dierentuin.
Op een dag, zittend in de bibliotheek, zag hij een boek - een biografie van Edgar Poe. Na het lezen besloot Sylvester schrijver te worden. Hij begon scripts te schrijven. Maar niemand kocht ze. Om 1 script voor $ 100 te verkopen, schreef Sylvester enkele maanden onafgebroken. Maar dit leidde niet tot succes. De volgende scripts waren voor niemand nog bruikbaar.
Er was zelfs geen geld om de huur te betalen. Daarom verkocht hij de sieraden van zijn vrouw. Hij deed het in het geheim, waardoor het huwelijk uiteindelijk instortte. Maar ook dat hielp niet. Dus moest ik mijn geliefde hond verkopen. Zoals Sylvester zei, hield hij zoveel van de hond dat hij op dat moment zelfs huilde.
Sylvester raakte in een ernstige depressie. Eens, om op de een of andere manier te ontspannen, woonde hij een bokswedstrijd bij. En na 2 dagen schreef hij het script voor de film "Rocky" en verkocht het voor 25 duizend dollar. Wat denk je dat hij daarna deed? Dat klopt, ik heb mijn hond gekocht. Ik heb er 15 duizend dollar aan uitgegeven. Trouwens, in de film speelde Sylvester met zijn favoriet.
De film was een doorslaand succes. En vanaf dat moment nam de carrière van Sylvester Stallone een hoge vlucht.
Vriendschap met de spiegel
Niets in de kindertijd voorspelde dat Jim Carrey een succesvolle en beroemde acteur zou worden. Zijn familie was niet rijk. En Jim zelf had voortdurend last van angsten. Zijn ouders waren zware rokers en Jim was bang dat ze dood zouden gaan. De angst was zo sterk dat wanneer hij zijn ouders zag roken, hij zichzelf vaak opsloot in de badkamer en huilde.
Jim had geen vrienden. Hij bracht bijna al zijn vrije tijd door in zijn kamer voor de spiegel. Jim hield ervan om gezichten te trekken, gezichten te trekken. Toen hij 10 was, bezat hij meesterlijk zijn gezicht. Na een tijdje schreef Jim een brief over de Carol Burnett-show, waarin hij vroeg om een kans om zijn komische karbonades te laten zien. Maar hij werd geweigerd.
En toen verloor mijn vader zijn baan. Jim moest stoppen met school en een baan zoeken. Maar de financiële toestand van het gezin verbeterde niet. Ze verloren eerst hun huis en gingen in een camper wonen. En toen verloren ze het busje. Een tijd lang woonde een gezin van 6 in een tent.
Desondanks probeerde hij de moed niet te verliezen. Hij was een speelse en levendige jongen.
Toen hij 16 jaar oud was, waagde Jim zich op het podium. Zo vond zijn eerste optreden als cabaretier plaats. Het bleek een mislukking. Maar hoe kon dat Jim stoppen? Hij bleef optreden.
Een paar maanden later werd de koppige man opgemerkt door de impresario Rodney Dangerfield. Hij organiseerde een tour voor de jonge komiek. Hierdoor kwam Jim voor het eerst in het komedietheater en werd toen helemaal beroemd. De film "Ace Ventura. Op zoek naar huisdieren”. De film "The Mask" bracht nog meer bekendheid.
Noch naaste mensen, noch alleen kennissen zagen dat Jim in een ernstige depressie verkeerde. Hij is gewend om alle negatieve emoties in zichzelf te houden. En de capriolen voor de spiegel hielpen hem daarbij. Hij probeert zich nog steeds alle tegenslagen uit het verleden met humor te herinneren. Maar af en toe glippen er in interviews droevige notities door en wordt duidelijk dat Jims jeugd niet gelukkig was.
