In wereldse zin is geluk de bevrediging van iemands behoeften. De behoeften van het lichaam, ego, ziel. En ieder van ons begint onze reis van kinds af aan met een droom. Ieder van ons draagt van jongs af aan een complete set voorwaarden en standaardsjablonen met zich mee over wat geluk zou moeten zijn.
Maar als volwassenen zijn we compleet ongelukkige, vermoeide, verdrietige, lijdende mensen. Dus wat is er met onze droom gebeurd? Waar zijn die idealen van een gelukkig leven? Waarom is het zo moeilijk om rust en stilte in het hart te vinden? Om gevuld te worden met levensvreugde? Waarom kwamen we zo gelukkig uit de kindertijd en werden we verslagen door het leven?
En daar zijn redenen voor! Het feit is dat ieder van ons alleen door het leven gaat als een betoverde zwerver. Een persoon is betoverd door het leven, zijn magie. En elke dag wordt hij gedwongen het levensdrankje van deze heks te drinken. Hij is dronken, bedwelmd door dit
En het probleem van een persoon is dat hij niet op zoek is naar een uitweg uit deze situatie. En het is niet zijn schuld. Omdat hij niemand kent die een uitweg heeft gevonden uit deze reeks verliezen en het daaruit voortvloeiende lijden. Hij zelf verliest alleen - gezondheid, vrijheid, tijd, liefde, vriendschap, vertrouwen. De mensen om hem heen leven op dezelfde manier. Daarom werden pijn, verveling, wanhoop de norm.
En als er begrip bij je opkomt dat je zo niet meer wilt leven. Als je in staat bent om alle bitterheid van de huidige situatie te zien. En je hebt genoeg moed en geduld om de levensstijl te veranderen en te veranderen die je op deze doodlopende weg in het leven heeft gebracht. Dan moet je meteen al je wanhoop en pijn, je verdriet en angst verzamelen en luidkeels tegen jezelf zeggen: "STOP"!
Je moet stoppen en neerkijken op je leven. Beoordeel op een rustige, onpartijdige manier de huidige situatie van buitenaf. En om door je eigen voorbeeld en het voorbeeld van anderen te zien dat noch dure dingen, noch respect, noch welvaart, werk, trots, plicht, reizen naar het buitenland, roem, macht nooit iemand gelukkig hebben gemaakt.
Je moet al dit klatergoud laten vallen, al dit najagen van illusies, en beginnen met al je macht te streven om gelukkig te worden. Om voorwaarden te scheppen voor het leven om zich in kleine stapjes te ontwikkelen en naar geluk te gaan. En dan zul je zien dat veel van de valse idealen die je je hele leven hebt nagestreefd, vanzelf zullen verdwijnen. En alleen wat echt belangrijk is, blijft in je leven.
Onthoud dat het pad begint met de eerste stap, en moge je nu gebroken, verslagen, moe zijn, in de ketenen van je ondraaglijke levensomstandigheden en verplichtingen. Maar vergeet nooit dat jullie geweldige mensen zijn! En elk van je tranen en elk van je ademhalingen is meer waard dan alle schatten van de wereld!
