In een mortuarium zijn is een van de meest onaangename mensen. Achter elke overledene zit immers altijd een verhaal, soms verschrikkelijk. Naast de onaangenaamheid om op deze plek te zijn, is er ook angst en gevaar als je de wetten van de geneeskunde en de natuur niet kent.
Over de doden
De doden zelf ruiken vaak gewoon griezelig, maar de lijkenhuismedewerkers wennen er snel aan. Secties met lijken stoten een stank uit met alle fysiologische inhoud bij elkaar: bloed, urine, uitwerpselen. Het is onmogelijk om te voorspellen hoe het levenloze lichaam zal ontbinden. Het is alleen duidelijk dat uitgemergelde, kankerpatiënten, oudere vrouwen en mannen opdrogen en mummificeren, en zwaarlijvige mensen beginnen te rotten, op te zwellen en een zware geur af te geven. In rottende lijken beginnen altijd vleesvliegen, die testikels in alle organen leggen. Wormen kruipen dan uit die plaats. Ze kwijtraken is niet realistisch.
Niet alle dode mensen worden meteen uit het mortuarium gehaald. De koelkast kan een lijk natuurlijk niet van ontbinding redden, maar hij houdt het wel een tijdje vast. De stank zit in de koelkast. En die levenloze lichamen, waarvoor helemaal niemand komt, worden als niet-opgeëist beschouwd. Ze worden naar het "massagraf" gestuurd in dozen gemaakt van dun triplex die op geen enkele manier op doodskisten lijken. In het geval van niet-opgeëiste lichamen: de ongelukkigen worden in dozen gedaan in wat hun moeder heeft bevallen en naar de begraafplaats gebracht, waar een speciale ruimte is gereserveerd voor dergelijke "wezen". In andere lijkenhuizen doen ze het anders: ze brengen ze naar lijkopslagfaciliteiten, waar ze blijven liggen tot ze volledig zijn verteerd. Wanneer de plaats daar eindigt, worden de overblijfselen gecremeerd.
Gevaren in het mortuarium
Infecties zwermen gewoon en constant in het mortuarium. Het gevaar is dat er een circulatie van lijken is, elke tweede overledene arriveert - een patiënt met tuberculose of hepatitis, of aids. U mag in geen geval wonden oplopen en de risico's zijn groot. Zelfs een kleine wond die in het mortuarium is opgelopen, ettert en geneest heel langzaam. Het behouden van hun gezondheid is de belangrijkste taak van de werknemers. Daarom staat sanitatie en arbeidsbescherming in het mortuarium voorop.
Lijkenhuismedewerkers wassen hun handen vaker dan wie dan ook, ze kunnen als de schoonste mensen worden beschouwd. Het werk van een verpleger wordt nog steeds als schadelijk beschouwd, niet zozeer vanwege contact met lijken, maar vanwege contact met chemie. Helse desinfectie, werkvloeistoffen voor balseming doden niet alleen overal en overal virussen, maar ook de longen van verplegers.
Mysterie in het mortuarium
In het mortuarium werken mensen die niet in God of in buitenaardse krachten geloven. Dit is begrijpelijk: een persoon die gelooft in duivelskunst, opstanding, positieve en negatieve vibraties, zou het grootste deel van zijn tijd niet bij dode lichamen kunnen zijn. Het komt voor dat tijdens het werk van een verpleger met een lijk, als gevolg van biologische reflexen, de mond van de overledene plotseling open kan gaan of een been schok. Lijken maken ook geluiden die lijken op huilen of kreunen - dit zijn lijkengassen die uit het vlees komen. Uitzonderlijk in zeldzame gevallen ervaren dode mannelijke lichamen een erectie. Dit komt doordat bepaalde spieren in een levenloos lichaam samentrekken als het bloed naar cellen stroomt die gevoelig zijn voor calcium.
