Enkele honderden jaren geleden geloofde men dat wilskracht een soort interne spier is die kan worden getraind en ontwikkeld. In de loop van de tijd heeft dit idee echter zijn relevantie verloren. En dus hebben recente studies van Britse wetenschappers aangetoond dat dit waarschijnlijk waar is. Mensen kunnen moe worden van het nemen van grote beslissingen.
In Groot-Brittannië hebben wetenschappers rechterlijke bevelen in een nieuw proces geanalyseerd. Ze behandelden drie gevallen per dag: één in de ochtend, de tweede in de middag en de derde in de avond. Statistieken toonden aan dat rechters 's ochtends 70% van het beroep en slechts 10% 's avonds voldeden. Hieruit blijkt dat de jury 's avonds op zoek was naar een gemakkelijke manier om het probleem op te lossen en waarschijnlijk was dit te wijten aan vermoeidheid bij het nemen van belangrijke beslissingen.
En er zijn veel vergelijkbare voorbeelden in de buurt. Een baas in een zich snel ontwikkelend bedrijf is bijvoorbeeld de hele dag vriendelijk, probeert iedereen te helpen, luistert naar alle suggesties. 's Avonds wordt hij een heel ander mens: hij wil naar niemand luisteren; wijst alle aanbiedingen af die op hem afkomen, schreeuwt om de kleinste overtreding. Waarom gebeurt dit? De baas nam de hele dag moeilijke beslissingen en tegen de avond was hij overweldigd. Zijn wilskracht heeft al zijn reserves uitgeput.
Iets soortgelijks gebeurt met elke persoon. Zelfs als hij geen globale beslissingen neemt, wordt hij toch moe. Hier is nog een andere situatie om te overwegen: een typische winkeluitstap naar de supermarkt. In het begin weigert een persoon kalm om dingen te kopen die hij niet nodig heeft, maar na een uur van uitputtende gisting in een enorme supermarkt begint hij alles te nemen wat slecht is. Hoogstwaarschijnlijk zal het zelfs in het dagelijks leven niet nuttig zijn, maar de cheque is al verbroken en dingen kunnen niet worden geretourneerd. Dit is precies wat marketeers en grote winkeleigenaren nu gebruiken. Immers, hoe groter de winkel, hoe meer tijd iemand er doorbrengt. En hoe langer hij loopt, hoe meer hij koopt. Simpele formule.
Impulsief en tot op zekere hoogte irrationeel handelen. Om gekke en vreemde dingen te doen, lange tijd niet na te denken over het nemen van een beslissing, niet na te denken over de gevolgen. Hiermee bespaar je energie. Niemand dwingt je om je altijd zo te gedragen. Dit zal leiden tot een verwoest leven. Maar laat soms je innerlijke rebel de vrije loop. Dit verklaart trouwens waarom tieners zoveel energie hebben en op één plek naaien.
Volledige rust, zonder beweging en willekeurige beslissingen. De reis naar het resort helpt veel. Daar kun je gewoon op de zee liggen en nergens aan denken.
Dit zijn de twee meest voorkomende manieren om wilskracht te herstellen. Iedereen kan degene kiezen die het beste bij hem past.
Een ander experiment speelde een belangrijke rol bij de studie van dit menselijke kenmerk. Een aantal mensen kreeg bepaalde telefoons, die psychologen belden, en vroegen of ze nu een wens hadden. Zoals uit het onderzoek bleek, wilde bijna alle deelnemers aan het experiment iets, maar verzette zich ertegen. Iemand wilde slapen tijdens het werk, iemand anders eten tijdens een dieet, enzovoort. Uit deze ervaring kunnen twee conclusies worden getrokken: ten eerste zijn verlangens de norm en wil een mens altijd iets, en ten tweede leidt weerstand ertegen tot vermoeidheid, agressie en andere negatieve gevolgen. Hoe meer je iets weerstaat, hoe groter de kans is dat de volgende verleiding je zal overweldigen.
