De oude Griekse filosoof Socrates wordt traditioneel beschouwd als de auteur van de uitdrukking "de waarheid wordt geboren in een geschil". Sommige onderzoekers beweren echter dat Socrates iets heel anders bedoelde.
Wat zei Socrates echt?
Socrates ontkende in feite het feit dat de waarheid kan worden geboren in een geschil, en verzette zich ertegen met een dialoog van gelijkwaardige mensen, van wie geen van hen zichzelf slimmer vindt dan de ander. Alleen in zo'n dialoog is volgens hem het zoeken naar de waarheid mogelijk. Om precies te begrijpen waar de waarheid wordt gevonden, is het noodzakelijk om onderscheid te maken tussen verschillende soorten communicatie: geschil, discussie, dialoog. In principe is het verschil tussen beide nogal willekeurig, maar het bestaat wel degelijk. Een argument is gewoon een poging van beide partijen om de anderen ervan te overtuigen dat hun standpunt juist is. Zo'n discussie is zelden constructief en beredeneerd, grotendeels gebaseerd op emotie. Wat de discussie betreft, dit is een soort discussie over een controversiële kwestie, waarbij elke partij zijn argumenten voor een bepaald standpunt naar voren brengt. Dialoog is een gedachtewisseling zonder de gesprekspartner te proberen te overtuigen. Op basis hiervan kunnen we zeggen dat het geschil de minst veelbelovende manier is om naar de waarheid te zoeken.
Socrates geloofde dat als een van de tegenstanders zichzelf slimmer vindt, hij de ander moet helpen de waarheid te vinden. Om dit te doen, adviseerde hij om de positie van de tegenstander te accepteren en samen met hem de onjuistheid ervan te bewijzen.
Waar wordt de waarheid geboren?
De geboorte van de waarheid in een geschil is onwaarschijnlijk, alleen al omdat elk van de deelnemende partijen niet geïnteresseerd is in het verduidelijken van de waarheid, maar hun mening probeert te verdedigen. In wezen is een dispuut een poging van elke deelnemer om zijn superioriteit ten opzichte van anderen te bewijzen, terwijl de zoektocht naar de waarheid meestal naar de achtergrond verdwijnt. Als we hieraan de negatieve emoties toevoegen die vaak gepaard gaan met verhitte debatten, wordt het duidelijk dat het helemaal niet om waarheid of waanvoorstellingen gaat.
Als je gaat argumenteren, is het de moeite waard om te leren over spreektechnieken voor het voeren van discussies, want gewapend met hen zul je jezelf waarschijnlijk zelfverzekerder kunnen bewijzen.
Aan de andere kant, als je het geschil vertaalt in een discussie of dialoog, bereid bent om de kant van de gesprekspartner te kiezen of je eigen ongelijk toe te geven, kun je heel wat voordelen behalen. Eerst leer je je standpunt te beargumenteren, logische verbanden te zoeken, conclusies en conclusies te trekken. Ten tweede leer je het standpunt van de gesprekspartner, zijn argumentatie, ideeën over het onderwerp dat aan de orde is, waardoor je de grenzen van je eigen wereldbeeld verlegt. Ten derde, door te proberen elk argument constructief te maken, zul je je vaardigheden om emoties te beheersen aanzienlijk verbeteren. Bovendien veronderstellen discussie, en vooral dialoog, een gezamenlijke zoektocht naar de meest correcte oplossing, die je veel verder zal brengen op het pad van het vinden van de waarheid dan de meest gewelddadige argumentatie.
