De ziekte van Alzheimer is een ernstige en progressieve aandoening. De ziekte wordt gekenmerkt door persoonlijkheidsveranderingen, geheugenproblemen. Ontwikkelen, pathologie leidt uiteindelijk tot volledige arbeidsongeschiktheid. Maar hoe eerder iemand zich tot artsen wendt, hoe groter de kans om de voortgang van de ziekte te vertragen. Door welke tekenen kan het vroege stadium van pathologie worden bepaald?
Veranderingen in de emotionele achtergrond. In een vroeg stadium van de ziekte begint de stemming van een persoon zeer sterk te "springen", en de neiging tot apathie en negativisme neemt toe. De patiënt wordt lichtgeraakt, depressief, prikkelbaar, achterdochtig. In sommige gevallen kan de uitdrukking van emotie er geveinsd uitzien.
Verlies van interesse. Wanneer de ziekte van Alzheimer zich begint te ontwikkelen, is een typisch basissymptoom het verlies van interesse van een zieke in het leven, in mensen om hem heen, in hobby's en hobby's, in zichzelf. Een slecht humeur beïnvloedt bovendien het verlangen om iets te doen. Iemand die deze pathologie begint te ontwikkelen, maakt het niet uit hoe hij eruitziet, hoe zijn favoriete voetbalteam speelde, enzovoort.
Geheugen problemen. Meestal wordt de ziekte van Alzheimer in de vroege stadia gekenmerkt door problemen met het kortetermijngeheugen. Een zieke kan zich de gebeurtenissen van tien jaar geleden tot in detail herinneren, maar kan zich niet herinneren waar hij de sleutels van het huis heeft gelaten. Er verschijnen moeilijkheden bij het onthouden van nieuwe informatie, een zieke begint te vragen om hetzelfde meerdere keren te herhalen, er ontstaat een neiging om alle daden en gedachten op te schrijven.
Weigering om te socialiseren. Een vroeg symptoom van de ziekte van Alzheimer is het verlangen om zich af te sluiten van de buitenwereld, het verlangen naar eenzaamheid. In dit geval kan de patiënt verschillende excuses vinden voor zijn gedrag. Bijvoorbeeld hoofdpijn hebben en daarom weigeren om met vrienden aan de telefoon te praten. Of zeggen dat hij absoluut niets heeft om aan te trekken, omdat hij niet naar een ontmoeting met zijn kameraden zal gaan.
Moeilijkheden bij het waarnemen van informatie. Het probleem om iets nieuws te leren is typisch voor ouderen. Met de ziekte van Alzheimer, al in de vroege stadia, wordt het moeilijk voor een persoon om niet alleen te leren, maar zelfs om gewoon boeken te lezen of gegevens bij te houden. Bovendien neemt de motivatie af, verdwijnt de inspiratie en ontstaat er een verhoogde neiging tot ledigheid.
Wijzigingen in de dagelijkse routine. Slaapstoornissen behoren tot de eerste symptomen van de ziekte van Alzheimer. Een persoon kan meer dan 9 uur per dag gaan slapen, terwijl hij nog steeds constant zwakte, krachtverlies en vermoeidheid ervaart. Zelfs na een lange rustperiode klaagt de patiënt meestal over lethargie, mist in het hoofd en verwijst naar de noodzaak om te gaan liggen. In dit geval kan de nachtrust eronder lijden. Vaak heeft een persoon in de vroege stadia van de ziekte vaak nachtmerries; 's nachts wordt de slaap rusteloos, intermitterend en oppervlakkig.
Waanzinnige ideeën. Al in de beginfase van ontwikkeling gaat de ziekte van Alzheimer gepaard met een symptoom als ontoereikende en vreemde ideeën. De patiënt kan beweren dat hij in de gaten wordt gehouden, of verklaren dat er thuis een soort samenzwering tegen hem wordt voorbereid. Een persoon kan er zeker van zijn dat als je een kopje op de rand van de tafel zet, het zeker zal vallen, zelfs als niemand het aanraakt.
Verminderde gevoeligheid voor pijn. Experts merken op dat een duidelijk teken van de ontwikkeling van pathologie het afstompende vermogen om pijn te voelen is. Een persoon die de ziekte van Alzheimer begint te ontwikkelen, zoekt mogelijk lange tijd geen hulp of neemt geen pijnstillers als ze enig ongemak in hun lichaam voelen. Ondanks achterdocht focust de patiënt zich meestal niet op zijn gezondheid. Ook de persoonlijke hygiëne heeft hier last van.
Wat kunnen nog meer de eerste symptomen van de ziekte van Alzheimer zijn?
- Neiging tot landloperij, verlangen om het huis te verlaten.
- Het begin van allergieën en het optreden van huidziekten.
- Veranderende eetgewoonten. Een persoon met de ziekte van Alzheimer kan weinig gaan eten, zeggen dat hij absoluut geen eetlust heeft.
- De neiging om objecten voortdurend van plaats naar plaats te verplaatsen.
- Stereotypen (constante herhaling van acties, bewegingen, zinnen).
- Verhoogde angst, motorische agitatie of uitgesproken angst zonder goede reden.
- Spraakproblemen. Een persoon kan op ongepaste wijze vreemde of domme ideeën uiten, de namen van objecten vergeten en ze in spraak vervangen door iets anders.
- Onvermogen om normaal te navigeren in ruimte en tijd. In de vroege stadia van de ziekte van Alzheimer kan een persoon de tijd op de klok constant verwarren, slecht navigeren op straat.
- Drastische veranderingen in karakter. Voor mannen met de ziekte van Alzheimer worden uitbarstingen van woede en agressie als typisch beschouwd, gevolgd door irritatie en vervolgens apathie.
- Moeite met het uitvoeren van bekende en bekende handelingen. In de vroege stadia van de ziekte wordt het moeilijk voor een persoon om het appartement schoon te maken, andere huishoudelijke problemen op te lossen, voor huisdieren te zorgen, enzovoort.
