De adolescentiecrisis wordt opgevat als de wens van het kind om min of meer onafhankelijk volwassen te worden. Ouders zijn hier in de regel niet klaar voor. In onze samenleving wordt om de een of andere reden algemeen aanvaard dat adolescenten moeilijk, oncontroleerbaar zijn, enzovoort. En dat de crisisperiode voorbij gaat en dat alles goed komt. Jawel.
Het hele toekomstige leven van het kind zal echter afhangen van hoe het precies zal verlopen. Daarom is het hier belangrijk dat ouders zich bewust zijn van en aandacht schenken aan dit stadium in de ontwikkeling van de persoonlijkheid van een volwassen persoon. Het is moeilijk voor hem en hij heeft jouw hulp nodig.
Opgroeien is te vergelijken met het afsnijden van de navelstreng bij de geboorte. Kinderen zijn door onzichtbare banden met hun ouders verbonden. De adolescentie is het moment in het leven waarop deze verbinding naar een nieuw niveau moet worden gebracht. Eén navelstreng wordt afgeknipt en er wordt een geheel nieuwe gevormd.
Als de ouders dit niet begrijpen, is het proces erg pijnlijk, waardoor de relatie verslechtert. Daarna hebben ze jaren nodig om te herstellen. Het worstcasescenario is wanneer het conflict aanhoudt en de relatie levenslang vijandig blijft.
In dit geval kun je gewoon verwachten waar alle ouders zo bang voor zijn: dat de tiener gaat drinken, roken en drugs gaan injecteren. Hij zal het doen uit protest, niet omdat hij dat wil. Hierin zal hij geruststelling en dat plezier zoeken dat hij niet krijgt van een goede relatie met zijn ouders.
De tiener zal hetzelfde nadeel ondervinden als hijzelf, en ze zullen zich verenigen in een groep. En dan zijn er nog veel verschillende scenario's.
Ook tieners voeren dit soort 'kunstenaars' uit, waardoor ze asociale elementen worden, zelfs criminelen. En dit alles is slechts een tienershow. Maar hij heeft 'de onze' - vrienden die het begrijpen en steunen. En hij begint zijn ouders als bijna vijanden te beschouwen.
Hoe kunt u hierbij helpen?
Communicatie, discussie en conversatie.
Zodra ouders een manifestatie van onenigheid met hun beslissingen, weigering van gewone zaken of een ander protest opmerken, moet u aan een ronde onderhandelingstafel gaan zitten en nieuwe voorwaarden voor samenwerking in het gezin bespreken.
Het is samenwerking, geen rivaliteit en niet verklaren "wie hier de leiding heeft". En zeker geen geweld - niet mentaal of fysiek, hoe graag je ook wilt. Onthoud alleen dat dit het probleem niet oplost.
Bij onderhandelingen is het belangrijk om rekening te houden met de belangrijkste omstandigheid: als een kind sommige van zijn rechten opeist, laat hem dan ook verantwoordelijkheden aanvaarden. Leg uit dat hij volwassen wordt en dat volwassenen veel dingen te doen, werken, problemen en verantwoordelijkheden hebben.
Hoewel hij bijvoorbeeld geen geld kan verdienen en dit door zijn ouders wordt gedaan, kan hij wel helpen in het huishouden of naar de winkel gaan. Er zijn altijd dingen te doen, en als ze gelijk verdeeld zijn over de gezinsleden, voelt iedereen zich zelfverzekerd en kalm.
Dat wil zeggen, terwijl hij bij jou woont, leeft hij volgens jouw regels.
De uitkomst van de discussie kan anders zijn. Iemand stemt ermee in dienst te hebben, iemand besluit in de kindertijd te blijven. Iemand zal een beetje taken op zich nemen en dan besluiten ze op te geven - dit is ook mogelijk.
Er is een probleem wanneer een tiener besluit voor altijd kind te blijven. En dan hebben we het al over 'eeuwige pubers', als een man van dertig helemaal geen verantwoordelijkheid wil nemen.
Over deze crisis in het leven van gefrustreerde volwassenen - in het volgende artikel.
Uitgang:
De conclusie van dit onderwerp is dat door algemene kwesties te bespreken met respect voor de mening van de adolescent, relaties warm en oprecht kunnen worden gemaakt. Dan gaat de adolescentie pijnloos en onmerkbaar voorbij.
Maar in ieder geval is het belangrijk om het kind te laten weten dat je toch van hem houdt, welke beslissing hij ook neemt in de onderhandelingen.
Op een dag zal je zoon of je dochter opgroeien, en ze zullen niet langer willen protesteren en opscheppen, en ze zullen verantwoordelijker worden en het zal gemakkelijker worden om met hen te communiceren.
Er komt een nieuwe fase in hun leven, waarin ook de hulp van ouders belangrijk zal zijn - vergeet het niet.
