De adolescentie is een zeer moeilijke periode in het leven van een tiener. Op deze leeftijd verliezen ouders heel gemakkelijk het contact met hun kinderen.
Eenzaamheid bij veel adolescenten neemt het grootste deel van de emotionele inhoud in beslag, veel meer dan bij een volwassene en zelfs meer dan bij kinderen. De reden hiervoor kan vele redenen zijn, zoals niet erg warme relaties in het gezin, moeilijkheden om te begrijpen hoe te reageren op een bepaalde situatie, verkeerd begrip van wie hij is voor anderen, of zij zijn slachtoffer, en zijn al gewend om haar te zijn en gewoon niet om iedereen te vertrouwen. Deze laatste stellen zich vaak uit wantrouwen voor niemand open, maken geen nieuwe kennissen, komen niet in nauw contact met reeds bestaande kennissen.
Maar niettemin kan de belangrijkste en meest wijdverbreide factor van de onthechting van een tiener van de buitenwereld worden beschouwd als niet de nauwste familierelatie. Het is immers het gezin dat in eerste instantie de vermogens en emotionele vaardigheden vormt waarmee een persoon de samenleving, de buitenwereld, betreedt. De eigenaardigheden van relaties, zowel in het gezin als op school, zijn hun emotionele verzadiging, vertrouwen en liefde tussen de onderwerpen van deze relaties. Als er een plaats is voor agressie in relaties met ouders, dan zal agressie aanwezig zijn in de gelaatstrekken van het kind.
Het vermogen om vrienden te maken wordt voor het grootste deel gevormd in het gezin. Als een tiener gehecht is aan zijn ouders en zich veilig voelt, kan hij snel vrienden maken met leeftijdsgenoten. De tiener die geen genegenheid voor zijn ouders voelde, is veel minder geïnteresseerd in vriendschap. Dit betekent niet dat je de hele tijd om het kind heen moet springen en op alle mogelijke manieren al zijn problemen voor hem moet oplossen. Er zijn dingen die het kind zelf moet overwinnen. De communicatie met hem zou echter iets opener moeten zijn dan simpelweg: "Hé, zoon, wat is er op school?"
U moet geïnteresseerd zijn in de oorzaken van de problemen van uw kind. Als uw kind bijvoorbeeld een negatieve beoordeling heeft gekregen, moet u hem niet opjagen met geschreeuw en verwijten. Het kind moet worden gevraagd wat hem ervan weerhield om de les te leren. Misschien is hem iets niet duidelijk. Het is noodzakelijk om de redenen voor dit gedrag van een tiener te begrijpen en op alle mogelijke manieren te laten zien dat zijn ouders van hem houden.
