Het is natuurlijk voor een persoon om te streven naar uitmuntendheid in zijn activiteiten, in een poging zijn werk beter en van hogere kwaliteit te doen. Wanneer echter tot het uiterste wordt doorgevoerd, wordt een dergelijke toestand van normaal pathologisch, veroorzaakt het neurose en mogelijk zelfs een afname van de arbeidscapaciteit.
Perfectionisme wordt in de psychologie een onterecht streven naar een ideaal resultaat genoemd. Iemand die tot hem geneigd is, is gefixeerd om alles vlekkeloos te doen: hij kan eindeloos de reeds uitgevoerde taak controleren, de details aanscherpen, steeds meer vlekken en "onregelmatigheden" vinden. Hierdoor heeft de perfectionist vaak geen tijd om het werk op tijd op te leveren en aan iets nieuws te beginnen.
Zelfgestuurd perfectionisme kan bestaan uit onophoudelijke zelfcensuur, concentratie op fouten, constante twijfel. Bovendien heeft zo'n persoon zeer hoge normen, is hij bijzonder vatbaar voor kritiek en is hij meestal ontevreden over de resultaten van zijn werk. Ook kan perfectionisme gericht zijn op andere mensen en de wereld in het algemeen.
Volgens psychologen liggen de wortels van dit pijnlijke streven naar perfectie in gevoelens van angst, angst en twijfel aan jezelf. Als iemand bijvoorbeeld alle "lelijkheid" van het interieur ziet, staart hij er intens naar, probeert het mooier, perfecter, beter en dus comfortabeler voor zichzelf te maken. Verzanden in een nauwgezet streven naar het ideaal en de 'narratieve draad' verliezend, kan hij gewoon niet verder.
Verhoogde angst kan worden gevormd door emotionele "ondervoeding" in de kindertijd, vanwege individuele kenmerken of door vele onaangename en moeilijke beproevingen die men in het leven moest doormaken. Biochemisch gezien wordt angst bepaald door lage niveaus van het hormoon serotonine, een neurotransmitter die verantwoordelijk is voor gevoelens van plezier en tevredenheid. Slechte kwaliteit van het werk verergert kritische zelfkritiek alleen maar, dus 'alles of niets' wordt het motto van pathologische perfectionisten die hun felbegeerde 'deel van geluk' najagen.
Denk na, is het echt nodig om handdoeken aan beide kanten te strijken, de helft van de gebreide sjaal los te maken vanwege een gemiste lus, de geschreven tekst tien keer opnieuw te lezen of het opgeloste probleem nog een keer te controleren? Je zult zeker nee antwoorden en het ermee eens zijn dat veel van je dwanghandelingen onnodig zijn. Allereerst moet je begrijpen dat het niet alleen mogelijk, maar ook noodzakelijk is om de "punten" van je perfectionisme aan te pakken.
Om stress te verminderen, neem pauzes van het werk, leer diepe ontspannings- en ontspanningstechnieken en oefen af en toe. Stel jezelf een deadline waarbinnen je de klus moet klaren. Verdeel de taak in verschillende kleine taken en overwin ze achtereenvolgens, zonder jezelf onnodig terug te laten keren naar de vorige stap en eraan vast te lopen.
In het kader van psychotherapie kan je geholpen worden om de oorzaken van je perfectionisme te identificeren en te elimineren, om een adequaat zelfbeeld en zelfbeeld te vormen. In werkelijkheid is het belangrijk om jezelf te accepteren voor wie je werkelijk bent, zonder illusoire beelden over jezelf op te bouwen.
