Gespleten persoonlijkheid, of splitsing van meerdere persoonlijkheden, is een fenomeen waarbij twee of meer persoonlijkheden naast elkaar bestaan in een persoon. Ze hebben een ander denken, gezichtsuitdrukkingen, handschrift, soms hebben ze zelfs een accent. Soms verschillen ze in intelligentie en leeftijd.
Het syndroom kreeg veel publiciteit dankzij het werk van de psychiaters Corbett Thigpen en Hervey Cleckley, The Three Faces of Eve, gepubliceerd in 1957. Hun werk beschreef het geval van patiënte Eva White.
- deze term noemen experts een gespleten persoonlijkheid. Een dergelijke definitie is volgens hen meer geschikt voor de beschrijving van dit fenomeen: de persoonlijkheid is opgedeeld in identiteiten die niet als volledig kunnen worden beschouwd.
Symptomen van de aandoening kunnen zich op elke leeftijd manifesteren. De oorzaak is vaak een ernstig letsel, zowel fysiek als mentaal, waarvan de sporen, zelfs met de tijd, moeilijk te wissen zijn. Meestal krijgt een persoon zo'n blessure in de kindertijd. Hoewel hij zich haar misschien niet meer herinnert, treedt het verdedigingsmechanisme in werking wanneer de situatie daarom vraagt.
De belangrijkste symptomen van de aandoening zijn:
- Er bestaan minstens twee staten naast elkaar in een persoon, in elk waarvan hij zijn eigen gedragspatroon, waarden en wereldbeeld heeft.
- Minstens twee identiteiten nemen afwisselend de macht over het bewustzijn, wat leidt tot verlies van verbinding met de werkelijkheid.
- Een persoon vergeet belangrijke informatie over zichzelf, en dit gaat verder dan de gebruikelijke verstrooidheid.
- De oorzaak van de aandoening kan niet worden beschouwd als het gebruik van giftige stoffen, zoals alcohol of drugs, of de ziekte.
Ondanks de opkomst van nieuwe persoonlijkheden, verdwijnt de belangrijkste nergens. Het aantal identiteiten kan in de loop van de tijd toenemen. Dit komt door het feit dat een persoon nieuwe staten voor zichzelf creëert waarin hij beter met een bepaalde situatie om kan gaan.
