Soms lijkt het de blanke ethiek dat ze geen blanke ethiek zijn, omdat ze niet het vermogen hebben om de stemming van een persoon te raden, om het te voelen. Maar is het "verondersteld" dat een blanke ethiek dit kan? Om witte ethiek niet te verwarren met witte intuïtie, is het noodzakelijk om de essentie van deze sociologische functies te onthouden.
Witte ethiek
Introverte (witte) ethiek is een functie
De blanke ethiek bezit meestal empathie, dat wil zeggen het vermogen om zich in te leven in en mee te voelen met een ander levend wezen. Dit betekent dat de blanke ethiek weet hoe te luisteren, mee te voelen en zijn begrip aan een ander te tonen. Op voorwaarde dat die ander met de blanke ethicus praat en zijn gevoelens, zijn ervaring deelt.
Als de ander zwijgt en geen gesprek aangaat, kan de blanke ethiek hem aan het praten brengen: op deze manier draaien en een vraag stellen op zo'n manier dat een persoon zich genegen zal voelen jegens hem en vertellen wat er met hem gebeurt hem.
Witte intuïtie
Introverte (witte) intuïtie is een functie. Het beloont een persoon met het vermogen om naar zichzelf te luisteren en, door de geringste trillingen van zijn eigen ziel, te anticiperen of te voelen wat er in de buitenwereld gebeurt. Of met een andere persoon.
Witte intuïties zijn meesters in het creëren en voelen van de sociale en psychologische sfeer. Ze voelen zich goed en zijn zich bewust van wat er in hun innerlijke wereld gebeurt en kunnen daardoor gemakkelijk de toestand van een ander herkennen.
Maar tegelijkertijd is het moeilijk voor hen om een persoon voor zich te winnen, om hun eigen of andermans toestand uit te drukken. Soms kunnen ze helemaal niet verwoorden wat er gebeurt, ze hebben gewoon het gevoel dat 'hier iets niet klopt'.
Conclusie over het verschil tussen blanke ethiek en blanke intuïtie
De kracht van blanke ethiek ligt niet in het vermogen om "de gedachten en toestanden van een ander te lezen". En in het vermogen om iemand voor zich te winnen, hem aan het praten te krijgen, contact met hem te onderhouden en empathie te tonen. In zulke omstandigheden zal de ander zelf alles vertellen over zijn toestand, over wat hem bezighoudt.
De kracht van witte intuïtie is om de ander op afstand te 'voelen', de stemming of toestand van de ander waar te nemen vanuit een snelle blik of een korte begroeting. Maar tegelijkertijd behoort het vermogen om contact te leggen en te onderhouden niet tot de taken van de witte intuïtie.
