Trots laat iemand denken dat hij de beste is, en alleen zijn mening kan waar zijn. Het is vanuit het oogpunt van religie onaanvaardbaar, maar psychologen verzekeren ook dat deze karaktertrek moet worden verwijderd.
Aan de ene kant is trots een bijna onoverwinnelijke zonde, omdat een persoon in wiens karakter deze eigenschap aanwezig is, nooit opgeeft en niet in staat is het idee te accepteren dat hij misschien iets verkeerd doet. Het is buitengewoon moeilijk om hem te overtuigen, of nog meer om hem te breken. Aan de andere kant, hoewel buitenstaanders een trotse man niet aankunnen, kan hij zichzelf vernietigen, zijn leven vernietigen en iedereen vervreemden die van hem houdt en hem waardeert. Het pad van trots is het pad van eenzaamheid.
Trotse mensen degraderen vaak. Ze accepteren geen kritiek en geloven oprecht dat ze alles perfect doen, en hun slechte wensen zijn ofwel jaloers of dwazen. In het beste geval staat een persoon stil, gaat niet vooruit en verliest in het slechtste geval vaardigheden en kennis. Zelfs als een trotse man succes behaalt, kan hij het niet lang volhouden. Zo iemand leert niet van zijn fouten en stapt vaak de hele tijd op dezelfde hark, waardoor zijn leven wordt vernietigd. Dus een intelligente en getalenteerde acteur kan zijn carrière vernietigen zonder naar de regisseur te luisteren, constant te laat te komen voor repetities en filmen en oprecht te geloven dat alles alleen om hem draait.
Trots kan persoonlijkheid vernietigen en goede relaties vernietigen. Weinig mensen kunnen lang bij een arrogant persoon blijven die zichzelf boven anderen plaatst, omdat zo'n relatie gepaard gaat met constante vernedering, zij het stil. Ruzies met dierbaren, constante conflicten op het werk, de vernietiging van liefdesrelaties - dit is wat, vanuit het oogpunt van psychotherapie, een persoon wacht die niet in staat is om van zijn trots af te komen.
Psychologen waarschuwen voor het verwarren van trots en trots. Een persoon moet zelfrespect hebben, hij moet zichzelf liefhebben en waarderen. Maar tegelijkertijd is het belangrijk om de waardigheid van andere mensen te erkennen, om je fouten te zien en te corrigeren, om te verbeteren. Dit is trots, niet aangevuld met arrogantie en egoïsme.
