Dromen hebben altijd een belangrijke rol gespeeld in het menselijk leven. Iemand beschouwt ze als de reizen van de ziel die het lichaam heeft verlaten, voor iemand is het gewoon een gevolg van de verwerking van de informatie die de hersenen gedurende de dag ontvangen. De psychoanalyse biedt ook haar eigen begrip van de aard van dromen.
De beroemde Sigmund Freud legde de basis voor de psychoanalyse als een wetenschap om het onbewuste te bestuderen. Hij was het die liet zien dat de wortels van veel menselijke problemen in het verborgen deel van zijn bewustzijn moeten worden gezocht. Een van de manieren om het onbewuste te bestuderen, beschouwde Freud als de studie van de dromen van patiënten.
Volgens de klassieke theorie van de psychoanalyse valt een persoon in een droom in een speciale realiteit, samengesteld uit verschillende facetten van zijn persoonlijkheid - namelijk "It", "I" en "Super-I". Onder deze termen verstaat de psychoanalyse het onbewuste, het ego en de morele houding van een persoon, het resultaat van het leven in de samenleving. Ook in de droom zijn er afbeeldingen van 'imago' - deze term duidde Freud de onbewuste prototypen aan van mensen die belangrijk voor hem waren, voornamelijk ouders, broers en zussen.
Volgens Freud worden imago-beelden gevormd in de vroege kinderjaren en blijven ze voor het leven in de geest van een persoon, en oefenen ze een krachtige invloed op hem uit. Elk dergelijk beeld kan positief of negatief worden waargenomen, waardoor een persoon deze houding onbewust uitstraalt naar alle vergelijkbare objecten in zijn leven.
Wanneer een persoon in slaap valt, worden alle drie de facetten van zijn persoonlijkheid weerspiegeld in zijn dromen. Bovendien, volgens Gustav Jung, die de theorie van de psychoanalyse ontwikkelde, bevatten dromen ook archetypen die het collectieve onbewuste van de hele mensheid weerspiegelen. Als gevolg hiervan is de droom gevuld met een groot aantal beelden, die alleen correct kunnen worden ontcijferd door een gespecialiseerde psychoanalyticus.
Zo kan worden gesteld dat in de dromen van een persoon al zijn interne conflicten worden weerspiegeld. Hoe meer van dergelijke conflicten, hoe donkerder en onrustiger de dromen. Omgekeerd, in een harmonieus persoon, zijn de meeste dromen kalm en aangenaam. Door iemands dromen te analyseren, kan men veel zeggen over zijn persoonlijkheid, identificeren wat hem zorgen baart. Daarna wordt het mogelijk om effectieve hulp te bieden. Dat is de reden waarom dromen van groot belang zijn voor de psychoanalyse, omdat ze alle innerlijke geheimen en conflicten van een persoon volledig onthullen.
Soms gebeurt het dat een persoon helemaal geen dromen ziet - meer precies, hij herinnert zich gewoon niet dat ze waren. Psychoanalyse verklaart deze situatie door depressie en angst voor de toekomst - een persoon wil niet nadenken over wat hem te wachten staat, wil zijn interne tegenstrijdigheden niet begrijpen, wat leidt tot een onbewuste blokkering van informatie over dromen.
