Verkeerde handelingen komen voort uit bepaalde motieven. De psychoanalyse beschouwt situaties waarin het aantal motieven onbeperkt is of, integendeel, het motief enkelvoudig is, wat duidt op een bepaalde geestesziekte. De psychoanalyticus houdt ook rekening met het toegeven van de fout door de patiënt om het onderliggende probleem te verduidelijken.
Uit de vorige lezing leerden we dat foutieve handelingen ontstaan op basis van intenties, verlangens. Maar vaker wel dan niet worden foutieve acties begaan doordat er meerdere intenties tegelijk geboren worden.
De psychoanalyse bestudeert voornamelijk die intenties die zijn ontstaan door mentale processen, en niet fysiek, organisch of materieel. Er zijn foutieve acties gebaseerd op één intentie die geen verband houden met de werkelijke situatie. Acties die emoties uiten zijn bijvoorbeeld vaak zinloos. We manipuleren kleding onbewust - trekken onze stropdas recht, trekken aan de veter. Of neurie een bekende melodie.
Maar meestal vindt een foutieve actie plaats wanneer twee intenties botsen, waarvan er één geschonden kan worden genoemd en de andere schenden. Om de reden voor de gewraakte bedoeling te achterhalen, kijkt de arts naar de acties van de patiënt op een moment dat de fout passend zou kunnen zijn. Als een persoon onvrijwillig een reservering heeft gemaakt en de baas heeft gebeld, zullen de herinneringen de laatste ruzie met de directeur laten zien. Maar waar komt de intentie vandaan die niet gerelateerd is aan de werkelijke situatie en de acties die worden uitgevoerd? Hoogstwaarschijnlijk hangt het af van de associatieve reeks die door het bewustzijn van eerdere acties is gecreëerd.
Het geval waarin de foutieve actie de bedoeling heeft, kan worden ingedeeld in een van de drie groepen:
- De patiënt is zich bewust van de fout en maakt deze bewust.
- Wanneer de psychoanalyticus de patiënt op de fout wijst en de vermeende redenen voor het optreden ervan, en de patiënt op zijn beurt de fout toegeeft, maar zijn verbazing niet verbergt.
- Een patiënt die een fout abrupt afwijst, accepteert geen enkele theorie over het ontstaan ervan.
We kunnen concluderen dat intentie in het onbewuste kan worden geboren - nog een bewijs van het bestaan van een ongecontroleerd deel van het bewustzijn.
Alle drie de groepen tonen de mate van herkenning van het motief van de foutieve handeling door de patiënt. Alle bedoelingen kunnen niet volledig worden bewezen, omdat de een met de ander is verbonden en de arts de hele keten begint te demonteren totdat hij tot de waarheid komt. Er zijn geïsoleerde gevallen waarin één motief het bewustzijn van een persoon absorbeert en foutieve acties alleen daarop zijn gebaseerd. De classificatie van de mate van herkenning van fouten is van toepassing op reserveringen, typefouten en andere soorten foutieve handelingen.
