"Inleiding tot psychoanalyse" - een verzameling lezingen van Sigmund Freud, die over de hele wereld populair werd. We praten kort en eenvoudig over de eerste lezing voor degenen die snel willen begrijpen wat psychoanalyse is en of het de moeite waard is om het te beheersen.
Elke behandeling omvat het overtuigen van de patiënt van een spoedig herstel. De arts vertrouwt op de werkelijke werking van de medicijnen en de verbetering van het welzijn van de patiënt. De psychoanalyse leidt daarentegen de arts en de patiënt naar een langdurige, moeizame behandeling. Succes is niet gegarandeerd omdat het voor een groot deel afhangt van het vertrouwen van de persoon in de arts, de openheid en de bereidheid om over problemen te praten.
Welke moeilijkheden zullen zich voordoen bij de studie van de psychoanalyse?
Er doen zich moeilijkheden voor bij het onderwijzen van psychoanalyse, aangezien er weinig duidelijke voorbeelden zijn. De arts kan bijvoorbeeld de symptomen van de ziekte laten zien en in de psychoanalyse vindt een analytische behandeling plaats op basis van een dialoog tussen arts en patiënt. De psychoanalyticus controleert de bewustzijnsstroom van de patiënt, stuurt hem in de goede richting, laat hem kleine details onthouden die belangrijk zullen zijn voor de behandeling.
Kan een ziekte genezen worden met alleen woorden?
Woorden zijn de kracht van de mensheid. Ze dwingen ons tot handelen, ze hebben een hoge (zo niet de hoogste) mate van suggestie. Maar observatie van het gesprek tussen de arts en de neuroticus is onmogelijk, daarom vindt het gesprek plaats in strikte vertrouwelijkheid. Dit is de enige manier om de openheid van de patiënt bij te stellen, omdat hij iets intiems is gaan delen en zichzelf overwint.
Het blijkt dat we informatie over psychoanalyse zullen krijgen van "tweedehands", dat wil zeggen van een leraar die indrukwekkende ervaring heeft met psychoanalyse. Maar hoe weet je of een docent psychoanalyticus betrouwbare informatie geeft?
Elk argument, elke ervaring, elke waarneming kan op jezelf worden getest. Psychoanalyse wordt bestudeerd in studies van de persoonlijke mentale toestand. Je wordt het onderwerp van analyse - dit stelt je in staat om de waarheidsgetrouwheid van de processen die in psychoanalytici worden beschreven, te verifiëren.
Waarom wordt de psychoanalyse ervan beschuldigd onwetenschappelijk te zijn?
Dit probleem is ontstaan door opvoeding (eventuele aanwijzingen en stappen). Het gebeurde zo dat de meeste wetenschappelijke materialen die we bestuderen een basis hebben, een experimentele en theoretische basis. Voor de basis van de psychoanalyse is het deels gebruikelijk om de filosofie te nemen, die niet iedereen kan waarnemen en begrijpen. Psychoanalyse is een onderdeel van de psychiatrie dat los van de anatomische, chemische of fysiologische oorzaken van de ziekte opereert, dat wil zeggen zonder enige visuele bevestiging.
Elke behandeling omvat het overtuigen van de patiënt van een spoedig herstel. De arts vertrouwt op de werkelijke werking van de medicijnen en de verbetering van het welzijn van de patiënt. De psychoanalyse leidt daarentegen de arts en de patiënt naar een langdurige, moeizame behandeling. Succes is niet gegarandeerd, omdat het voor een groot deel afhangt van het vertrouwen van de persoon in de arts, de openheid en de wens om over psychische problemen te praten.
2 "afschuwelijke" verklaringen van de psychoanalyse:
1. Mentale processen zijn onbewust. Maar is psychologie niet de wetenschap van de inhoud van het bewustzijn? De definitie van psychoanalyse stelt bewuste en onbewuste processen voor als twee gelijke delen van de discipline. Sigmund Freud erkent onbewuste mentale processen als een nieuwe oriëntatie in de wetenschappelijke wereld en belooft dit in de loop van zijn lezingen te bewijzen.
2. Seksuele aantrekkingskracht speelt een belangrijke rol bij het ontstaan van zenuw- en psychische aandoeningen. Het neemt ook deel aan het creëren van culturele en artistieke waarden. Een persoon die de samenleving betreedt en deelneemt aan de creatie van cultuur als zodanig, handelt door behoeften te bevredigen, in het bijzonder seksuele of, integendeel, seksuele behoeften te vervangen door spirituele. Op de een of andere manier hangt onze mentale toestand af van de bevrediging van seksueel verlangen. Daarom beschouwen mensen psychoanalyse als moreel walgelijk en immoreel. Daarom, met een terughoudendheid om het onnatuurlijke te accepteren, ontstaan er affecten, die motiveren om constant op zoek te gaan naar feiten en argumenten die de wetenschappelijke aard van de psychoanalyse in twijfel trekken.
We hebben geleerd over enkele van de problemen die zich voordoen bij de studie van de psychoanalyse. We wachten op iedereen die klaar is om moeilijkheden bij het bestuderen van deze discipline te overwinnen tijdens de tweede lezing.
