Schuldgevoelens kunnen heel intens en echt traumatisch zijn. Wijn is vooral moeilijk ervaren in de kindertijd. Wanneer dit gevoel niet wordt doorleefd en niet wordt losgelaten, wordt het in de diepten van de psyche gedwongen. Van daaruit heeft schuld een negatieve invloed op de menselijke conditie en veroorzaakt het psychosomatische ziekten.
Wijn maakt deel uit van de basisset van emoties die alle mensen gemeen hebben. Het schuldgevoel bedekte, misschien, elke persoon minstens één keer. Dit kan zijn gebeurd in de kindertijd of al in de volwassenheid. Van nature kwetsbare, gevoelige personen kunnen deze emotie scherper ervaren. Maar ook mensen met uitgesproken leiderschapskwaliteiten, gewend om verantwoordelijkheid te nemen en alles zelf te willen doen, kunnen zich daar schuldig over voelen. Dit gevoel ligt vaak aan de basis van veel psychosomatische ziekten.
Vorming van pathologische schuldgevoelens
Dit wil niet zeggen dat schuld een uitsluitend negatieve toestand is. Ondanks het feit dat het heel moeilijk en moeilijk kan zijn om emoties te ervaren, is het onmogelijk om je bewust te zijn van je acties zonder schuldgevoel. Deze emotie kan onderdeel worden van een bittere ervaring en, zoals je weet, leren mensen van fouten. Een ander ding is dat in situaties waarin een persoon niet weet hoe hij emoties moet loslaten, niet begrijpt hoe hij deze of gene traumatische situatie moet overleven, schuldgevoel een destructief gevoel wordt. Door schuld diep in de psyche te duwen, beschadigt een persoon zichzelf onbewust. Een ongeleefde sensatie, niet vrijgegeven emotie begint van binnenuit te "knagen", en beïnvloedt het karakter, de stemming en de fysiologische toestand.
Schuldgevoelens handelen in zeer, zeer zeldzame gevallen onafhankelijk. Vaak gaat schuldgevoel samen met angst, schaamte, hyperverantwoordelijkheid en perfectionisme. Vanwege zo'n interne tandem kunnen psychosomatiek een eeuwige metgezel van een persoon worden, waardoor het leven wordt vergiftigd en gecompliceerd.
Een persoon kan zich ergens schuldig over voelen in het bijzijn van zichzelf of zijn directe omgeving, in het bijzijn van zijn familie of collega's. Er kan een schuldgevoel zijn in het bijzijn van een vreemde, met wie er bijvoorbeeld een bepaald conflict was. Het komt vaak voor dat een persoon zonder specifieke reden door wijn wordt gewurgd. Als kind was iemand bijvoorbeeld getuige van een ruzie tussen ouders. Op dat moment wilde hij iets doen, de situatie op de een of andere manier beïnvloeden, maar hij kon niet. In de geest van het kind ligt het idee vast dat hij - het kind - verantwoordelijk is voor het feit dat de ouders ruzie maakten, dat de vader (of moeder) het huis verliet, enz. Op volwassen leeftijd kan iemand, die zich dit verhaal herinnert, zich realiseren dat hij niet schuldig is in een dergelijke combinatie van omstandigheden. Op een onbewust niveau is zijn innerlijke kind echter niet klaar om met zo'n conclusie in het reine te komen, blijft hij op zijn eigen aandringen.
Vaak zijn het de ouders, grootouders en familieleden die die mensen worden die, onbewust en niet met opzet, een destructief, pathologisch gevoel bij een kind cultiveren. Als grap of voor opvoeding/straf, door het kind ergens van te beschuldigen, voeden volwassenen schaamte en angst. Schaamte - voor acties die het kind misschien niet heeft gedaan of waarvoor hij geen schuld heeft. Angst - voor de hele situatie begint het kind bang te zijn voor de herhaling van de geschiedenis. Sommige kenmerken en opvoedingsstijlen in het gezin kunnen ook de psyche van het kind negatief beïnvloeden en de toestand van de eeuwig schuldige persoon in het onderbewustzijn fixeren. Deze aandoening is vooral acuut bij kinderen uit grote gezinnen, waarbij het gebruikelijk is om zussen en broers als voorbeeld te nemen.
Het schuldgevoel dat is ontstaan in de context van een traumatische situatie wordt pathologisch. Als de omstandigheden waaronder de gebeurtenis plaatsvond zich herhalen in het leven van een persoon, dan groeien angst en schuld snel.
Een onbewust destructief schuldgevoel is kenmerkend voor die individuen die alles en iedereen willen beheersen, die bereid zijn niet alleen verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf en hun acties, maar ook voor de mensen om hen heen, voor gebeurtenissen waar ze geen directe of indirecte relatie. Ook deze eigenschap stamt vaak uit de kindertijd. Door een kind verantwoordelijkheid en zelfstandigheid bij te brengen, kan onder bepaalde voorwaarden ervoor worden gezorgd dat het kind zich voortdurend ergens schuldig over voelt.
Typische psychosomatische ziekten
Een onbewust maar pathologisch schuldgevoel, dat constant in een persoon is, roept fantoompijnen op. Pijn kan overal op het lichaam voorkomen, in elk orgaan. De pijn kan zwak of sterk zijn, zwervend of gefixeerd in meerdere gebieden tegelijk.
Schuldgevoel wordt de basis voor de vorming van verschillende neurosen; voor kinderen kan nachtelijke enuresis bijzonder typerend zijn. Hetzelfde gevoel ligt ten grondslag aan een aantal borderline mentale toestanden, verschillende vormen van depressie en eetstoornissen worden bijvoorbeeld vaak uitgelokt door pathologisch schuldgevoel. OCS en obsessief-compulsieve stoornis in de adolescentie of volwassenheid zijn ook vaak gebaseerd op schuld en aanverwante aandoeningen (angst, schaamte).
Specifieke voorbeelden van ziekten veroorzaakt door o.a. schuldgevoelens:
- slapeloosheid;
- gynaecologische ziekten, in het algemeen ziekten van het urogenitale systeem;
- onvruchtbaarheid;
- impotentie;
- rug- en nekaandoeningen;
- hoofdpijn, migraine;
- hormonale stoornissen, endocriene pathologieën;
- herpes;
- AIDS;
- slecht genezende wonden, snijwonden en verwondingen van een andere aard;
- flebitis;
- pathologie van het cardiovasculaire systeem.
