In de 19e eeuw leidde de Italiaanse Pareto een interessant wiskundig patroon af, waarbij hij de aandacht vestigde op het feit dat 20% van de in de grond geplante erwtenzaden, die erin werden geënt, 80% van de oogst opleverden. Na observatie van de landbouw kwam hij tot de conclusie dat dit principe op elk gebied van het leven van toepassing is: slechts 20% van de geleverde inspanningen levert 80% van het resultaat op. Tegenwoordig wordt dit patroon de Pareto-regel genoemd.
De Pareto-regel is een zeer populaire methode voor het beoordelen van de arbeidsproductiviteit in de meeste sectoren van de economie en de industrie. En psychologen passen dit principe toe in handleidingen voor zelfontwikkeling.
Algemene formulering
In principe kan de regel op alles worden toegepast:
- Slechts 20% van de factoren die de situatie beïnvloeden, veroorzaken 80% van de veranderingen daarin. Simpel gezegd, 20% input geeft 80% output.
- Slechts 20% van de gelezen literatuur levert 80% kennis op.
- Slechts 20% van de wereldbevolking bezit 80% van de hoofdstad in de wereld.
- Slechts 20% van de klanten van het bedrijf zorgt voor 80% van de winst.
- Slechts 20% van de drinkende mensen consumeert 80% van al het geproduceerde bier (de zogenaamde "bierwet", die vaak wordt gebruikt voor reclame).
Praktische formulering
In de psychologie, economie, kantoorwerk, statistiek en andere industrieën wordt de volgende formulering in de praktijk het vaakst gebruikt:
Slechts 20% van de geleverde inspanning kan 80% van het resultaat opleveren.
Waarom werkt de regel?
Als je erover nadenkt, wordt het percentage in de Pareto-wet heel voorwaardelijk genomen. Eventuele exacte waarden worden alleen gegeven om verhoudingen aan te geven. Dit cijfer in elk bedrijf, in elke stad, in elke branche kan anders zijn: 25/75 en 30/70 en 18/82.
De wet kan abstracter geformuleerd worden: "Slechts een klein deel van de geleverde inspanningen geeft het maximale resultaat." En als het nog eenvoudiger is: "Slechts een paar acties zijn effectief."
De conclusie is vrij logisch. Zelfs gewone levenservaring zal bevestigen dat een persoon een deel van zijn werk tevergeefs doet, maar sommige acties zijn nog steeds zeer succesvol. Een bokser zal bijvoorbeeld (zelfs zonder kennis van de Pareto-wet) vol vertrouwen zeggen: slechts één van zijn haken zal de tegenstander uitschakelen, terwijl de rest van de aanvallen zal worden afgeslagen of genegeerd.
Dus, wat is het nut van deze wet als deze al werkt? Er is een voordeel! En juist dit principe draagt bij aan het besef van het eigen kunnen. Een mens begrijpt wat en hoe hij zich moet concentreren om tot een schitterend resultaat te komen.
Het wordt duidelijk dat men zich altijd en in alles op het belangrijkste moet concentreren en met een zuiver geweten het ineffectieve en secundaire moet weggooien. De wet van Pareto "die het heelal aandrijft" (geadverteerd in brochures over persoonlijke zelfontwikkeling en economische handleidingen voor beginners) is nodig voor één doel - om barrières in het menselijk bewustzijn te helpen overwinnen.
Hij leert dat een persoon in staat moet zijn om weloverwogen stappen te nemen en zijn tijd niet te verspillen aan kleinigheden.
