Tekenen is niet alleen een creatief proces dat de fijne motoriek, verbeeldingskracht en meer ontwikkelt. Met behulp van verf of potloden brengt een persoon zijn emoties en ervaringen over op papier. Tekenen als test wordt in de psychologie actief gebruikt bij het werken met kinderen, omdat kinderen vanwege hun kleine woordenschat hun positie of stemming niet in woorden kunnen uitleggen. Wil je begrijpen hoe het kind zich voelt en hoe hij leeft? Vraag om iets te tekenen.
Let tijdens het tekenen op de volgorde waarin het kind verschillende kleuren gebruikt, de drukkracht op het potlood/penseel, de algemene toestand van het kind aan tafel (ontspannen of gespannen rug en armen, of gezichtsuitdrukkingen veranderen, etc.).
Het gebruik van overwegend donkere tinten: zwart, donkerpaars, donkerblauw duidt op een neerslachtige stemming, een hoge mate van angst en spanning. Let op de zuiverheid van het beeld. Het frequente gebruik van een eenvoudig potlood en gum (een kind tekent, dan gumt, opnieuw tekent en gumt, of de hele tijd doorstreept wat hij heeft getekend) is een indicator van twijfel aan zichzelf en angst om bekritiseerd te worden.
Giftige kleuren en scherp contrast kunnen wijzen op de aanwezigheid van latente agressie en interne conflicten (afwijzing van zichzelf of een specifieke levenssituatie). Een bleek kleurenschema daarentegen laat zien dat het kind wordt geleid en te afhankelijk van iemand.
in een geschikte combinatie zonder de overheersing van welke kleur dan ook, wordt de overeenstemming van het patroon met de werkelijkheid (wolken - blauw, zon - geel, enz.) beschouwd als een teken van een gunstige emotionele toestand. De aanwezigheid van een of twee fantasie-elementen (een ongewone boom of huis, menselijke vleugels, enz.) zou je ook niet moeten verontrusten. De overvloed aan 'fantastische' momenten kan echter wijzen op het isolement van een kind van het echte leven en op zijn verlangen om weg te komen van problemen.
Een veel voorkomende tekentest is een test waarmee u het niveau van psychologisch comfort in huis kunt beoordelen. Let op de rol die het kind zichzelf in deze tekening toekent.
De hoofdpersoon heeft geen benen, het beeld van ouders los van zichzelf is kenmerkend voor het gevoel van gemis. Het kind voelt zich niet geliefd en nodig. Een afbeelding van een wijd open mond of te lange scheve handen (vingers) bij een van de ouders kan wijzen op huiselijk geweld: schreeuwen, vloeken, vechten.
In de regel concentreren kinderen zich op hun angst met grote maten. Op de tekening hangt bijvoorbeeld een wild dier over een kind, of een van de ouders is onnatuurlijk groot. Dit spreekt van onderdrukking en psychologische agressie gericht op het kind.
Naast de analytische functie dient tekenen ook als therapie. Dezelfde angst kan bijvoorbeeld worden vernietigd: teken eerst alles wat je zorgen baart, en nodig dan het kind uit om de tekening te scheuren en de angst te overwinnen.
Angsten kun je samen met een volwassene overwinnen. Het kind tekent zijn angst of wrok, en de volwassene tekent op wat het kwaad kan overwinnen, en begeleidt de tekening met folklore (sprookje).
