Interpersoonlijke relaties zijn een integraal onderdeel van iemands leven, vanaf het moment van zijn geboorte. Zelfs een klein kind, dat alleen wordt gelaten, begint te huilen en kalmeert wanneer iemand hem benadert of tegen hem praat. Hij had gewoon contact met iemand anders nodig.
Soorten interpersoonlijke relaties
Er zijn verschillende soorten van dergelijke relaties. In de eerste plaats betreft dit de relaties binnen het gezin, maar het is belangrijk om er rekening mee te houden dat interpersoonlijke relaties in hun klassieke opvatting gebaseerd zijn op respect voor een bepaald individu, zijn karakter, hobby's, aspiraties, enzovoort.
Dus, sprekend over interpersoonlijke relaties in het gezin, moet men er aandacht aan besteden dat al zijn leden individuen op zichzelf zouden moeten zijn. De situatie waarin een moeder haar hele leven haar kind als een verlengstuk van zichzelf beschouwt en zijn interesses en aspiraties nergens in stopt, kan in hun klassieke begrip nauwelijks interpersoonlijke relaties worden genoemd. Soortgelijke omstandigheden doen zich vaak voor bij getrouwde stellen, wanneer een van de partners volledig domineert en de andere eenvoudigweg "oplost" tussen zijn verlangens en interesses. In feite blijkt dat een relatie maar één kant heeft.
Een ander voorbeeld van interpersoonlijke relaties is teamwork. Dergelijke relaties zijn echter meestal gebaseerd op concurrentie. En oprecht kun je ze moeilijk noemen.
Een zeer treffend voorbeeld van interpersoonlijke relaties is echte vriendschap, wanneer elk van de vrienden de mening van de ander respecteert, niet probeert te domineren of zich aan te passen.
Over het algemeen zijn er een groot aantal variëteiten van interpersoonlijke relaties. Zoals de meeste levende organismen, ontstaan, ontwikkelen ze zich, gaan ze naar het stadium van volwassenheid en verzwakken ze dan geleidelijk.
De rol van interpersoonlijke relaties
Tijdens het opbouwen van interpersoonlijke relaties leert een persoon de acties van anderen te evalueren, maakt hij kennis met de fundamentele morele normen, leert hij in de praktijk wat plicht, verantwoordelijkheid, reactievermogen, vriendelijkheid, eerlijkheid zijn en hoe dergelijke kwaliteiten zich manifesteren tijdens de interactie van de ene persoon met de andere.
Bovendien kunnen interpersoonlijke relaties bijdragen aan de vorming van bepaalde cognitieve interesses in een persoon. Vaak geven interpersoonlijke relaties een bepaalde impuls aan zelfontwikkeling of, omgekeerd, aan degradatie van de persoonlijkheid. Dit wordt vooral duidelijk geïllustreerd door relaties tussen adolescenten.
Een van de jongens schreef zich bijvoorbeeld in voor de voetbalsectie en de rest besloot eenvoudig dat ze er ook in geïnteresseerd waren en deed hetzelfde. Of, in een groep jonge mensen, begon iemand drugs te gebruiken, verwijzend naar het feit dat het cool was, en een paar jongens voegden zich bij hem.
Ook in interpersoonlijke relaties kan een persoon zichzelf vergelijken met anderen. Als gevolg hiervan leert hij zijn acties te evalueren en vormt hij een bepaalde houding ten opzichte van zichzelf, dus hoe breder zijn contactenkring, hoe rijker deze informatie zal zijn.
