Veel experts zijn er zeker van dat armoede of ellende inherent is aan een persoon vanaf de vroege kinderjaren. En er zijn veel bevestigingen hiervan in de persoonlijke verhalen van degenen die advies inwinnen bij een psycholoog. De woorden "problemen" en "armoede" hebben dezelfde wortel, dus het is de moeite waard om na te denken over waarom een persoon voortdurend problemen naar zich toe trekt en zichzelf veroordeelt tot armoede of ellende.
Armoede, armoede, zoals rijkdom, is in de eerste plaats een innerlijke overtuiging dat een persoon precies het soort leven verdient dat hij nu leidt. Dergelijke overtuigingen worden gedicteerd door onze geest die sinds onze kindertijd is geprogrammeerd, wat betekent dat rijkdom en armoede slechts een toestand van de menselijke geest en gedachten in het hoofd zijn.
Vanaf de geboorte neemt een persoon letterlijk de informatie op van de omgeving en de omgeving waarin hij constant leeft of al lange tijd is. Of de omgeving nu slecht of goed is, ons onderbewustzijn absorbeert alles wat er gebeurt voor het leven.
Wanneer een kind wordt geboren, is hij een individu met zijn eigen unieke karakter, maar geleidelijk begint de invloed van ouders, kleuterschool, school, vrienden bepaalde overtuigingen en ideeën over de wereld om hem heen te vormen. Als een kind van jongs af aan door armoede wordt omringd en alle gewoonten van een arme hem worden bijgebracht, dan is de kans groot dat hij als volwassene niet aan de armoede kan ontsnappen en in de wereld zal blijven die werd gevormd door de omgeving en ouders.
Er zijn maar een paar hoofdredenen waarom iemand gegijzeld wordt door genetische armoede en armoede.
Omgeving
In een gezin waar het appartement zelfs nooit de omgeving mocht veranderen, meubels opnieuw mocht inrichten of op zijn minst iets nieuws mocht kopen, geen aandacht besteedde aan schoonmaken, orde en netheid, zal het kind worden opgevoed in beperkende overtuigingen. Hij zal ervan overtuigd zijn dat hij niets anders waard is, en zelfs als hij dag en nacht gaat werken, zal dit er niet toe leiden dat er iets verandert in zijn omgeving.
Een vuile, onreine kamer, een constante instorting in het appartement zal geen voorwaarden scheppen om iets te veranderen, niet alleen in de materiële ruimte, maar ook in gedachten. En als een persoon zelfs in zijn gedachten niet toegeeft dat hij van vuil en armoede af kan komen, dan zullen al zijn acties alleen gericht zijn op overleven in de omstandigheden waarin hij zich bevindt.
Onwil om geld aan jezelf uit te geven
De overtuiging dat een persoon geen cent extra aan zichzelf kan uitgeven, wordt ook gevormd uit de kindertijd. Als het kind altijd in alles beperkt was, geen goede, nieuwe dingen of speelgoed kocht, verwijzend naar het feit dat er geen geld in het gezin is, dan zal de uitdrukking "geen geld" voor altijd in het hoofd van het kind blijven en geleidelijk zal hij zal stoppen met voor zichzelf te zorgen en zelfs om iets kleins vragen.
Als hij volwassen is geworden, verwacht zo'n persoon niets meer en probeert hij zelfs niet gelukkig te worden. Als hij voor eens en voor het leven kleren koopt, zoals zijn ouders of grootouders deden, zal hij misschien nooit een cent extra aan zichzelf uitgeven, proberen op alles te besparen, alleen om één reden: 'geen geld'. Dit geloof heeft veel te maken met genetische ellende en armoede.
Beperk jezelf in alles
Misschien herinneren sommigen zich nog de tijd (en leeft er nog steeds iemand in) toen mensen iets kochten voor toekomstig gebruik of 'voor het geval dat'. Veel onnodige dingen kunnen zich ophopen in appartementen, die het jammer is om weg te gooien en nergens te gebruiken.
Er wordt aangenomen dat het wereldbeeld van de meerderheid van de Sovjet-bevolking overeenkwam met het beeld van de armen of de bedelaar. Het was onmogelijk of verboden om veel te kopen, dus mensen die in die tijd waren opgegroeid, kunnen deze visie nog steeds vasthouden en zichzelf in alles beperken, waardoor ze armoede aantrekken, geen rijkdom.
armoede programmering
Voor sommige mensen is geld uitgeven aan zichzelf een van hun inherente angsten. Als het kind voortdurend iets werd ontzegd, was hij eerst beledigd en toen raakte hij eraan gewend dat hij over het algemeen niets nieuws waard was en geen recht had op geschenken. Verder houdt het kind op te geloven dat hij iets in zijn leven kan veranderen en probeert het niet eens zijn potentieel te onthullen en in zijn capaciteiten te geloven. Een persoon die geprogrammeerd is voor armoede kan niet zelfstandig uit de vicieuze cirkel breken en beginnen te handelen.
Het is de moeite waard eraan te denken dat niemand verantwoordelijk is voor het feit dat iemand in nood verkeert of bedelt. Hoewel hij altijd een heleboel excuses zal vinden waarom hij niet rijk kan worden, of op zijn minst een fatsoenlijk leven kan verdienen. Maar excuses zijn een manier om arm of berooid te blijven, je verschuilen achter constante twijfels, een slecht humeur, depressie of iets dergelijks. Helaas zal dit een persoon niet uit de armoede tillen. Maar niet alles is zo triest. Er zullen redenen zijn - er zal een oplossing zijn. Als je zelf niet van geprogrammeerde armoede af kunt komen, kan een specialist op het gebied van persoonlijkheidspsychologie helpen.
