Het lijkt erop dat verraad (het maakt niet uit, spiritueel of fysiek) geen dood of zelfs maar een ziekte is, maar het veroorzaakt zo'n pijn dat je soms denkt: "Het zou beter zijn als deze persoon stierf dan veranderd!" Maar wat gebeurt er met degene die is veranderd? Soms voeren de bedriegers zichzelf niet minder uit.
instructies:
Stap 1
Allereerst, als je buitengewoon oprecht berouw hebt van wat je hebt gedaan en er in ieder geval zeker van bent dat je vanaf nu alles in het werk zult stellen om je geliefde nooit meer te verraden (op voorwaarde dat hij geliefd blijft), praat dan niet over het verraad ! Doe al het mogelijke en onmogelijke zodat informatie hem niet bereikt. Je kunt deze verzwijging als een leugen beschouwen, maar de morele misdaad is al gepleegd, je hebt genoeg zelfkritiek voor de rest van je leven. Met de initiaal "de relatie (familie, liefde) behouden", heeft het nauwelijks zin om iemand in de buurt pijn te doen.
Stap 2
Is het je gelukt om niet te vertellen, niet te verraden, dat de relatie intact is? Vergeet nu zelf de aflevering. Dit is vooral belangrijk om schuldgevoelens niet te cultiveren, anders wordt de liefde die nog bewaard kan worden een marteling voor je. Leg voor jezelf uit wat er is gebeurd en beïnvloed de redenen, zonder je eigen zwakheid te rechtvaardigen. Waarom heb je deze stap gezet? Als de reden een gebrek aan seks in een huwelijk is, praat dan met je levenspartner, overleg met sekspsychologen. Het gebrek aan aandacht was doorslaggevend. Je act zal de aandacht niet verhogen, je moet waarschijnlijk nadenken over hoe je je partner in jezelf kunt interesseren of hem gevoeligheid kunt leren. Onthoud het belangrijkste, hoe en waarom jullie samen zijn beland, want jullie liefde is niet alleen ontstaan doordat jullie bloemen kregen of dagenlang klaar waren om een voetmassage te doen.
Stap 3
Als het nog steeds nodig is om verraad te bekennen, denk dan aan alle mogelijke gevolgen, want je zult je in wezen zorgen moeten maken en geen verraad. Word je begrepen in je impuls en intentie om de relatie te behouden? Zo ja, dan moet je heel voorzichtig, maar resoluut bekennen, en blijk geven van bereidheid tot wrok en tijdelijke afkoeling van gevoelens. Onthoud dat, zelfs met de meest begripvolle en vergevingsgezinde partner, jij en alleen jij de maximale verantwoordelijkheden zult hebben om het leven samen te normaliseren. Of, er zeker van zijnd dat begrip en vergeving niet zullen gebeuren, heb je besloten om de relatie op deze manier te beëindigen? In het tweede geval is het waarschijnlijk dat u geen speciale ervaringen verwacht, dus u moet nadenken over hoe u eerdere fouten in een nieuwe relatie niet kunt herhalen.
Stap 4
De optie blijft dat je een gewetenswroeging voelt, ongeacht of je relatie is gered of beëindigd. Zelfgenoegzaamheid zal in dit geval plaatsvinden volgens het acceptatieschema dat je waarschijnlijk kent uit boeken en series: ontkenning, woede, onderhandelen, depressie, nederigheid. Het verschil is dat je niet een fatale diagnose moet accepteren, maar jezelf om beter te worden, dus het schema zal met enkele nuances werken.
Stap 5
Ontken niet wat er is gebeurd, je kunt er niet omheen. Zie het als een test van wilskracht die je niet hebt gehaald, maar het opende ook nieuwe trainingsmogelijkheden.
Stap 6
Scheld jezelf niet te veel uit. Je bent ook maar een mens. Weeg de omstandigheden af, begrijp dat zelfspot niemand zal helpen, maar bewustzijn en eerlijke conclusies zullen zeker helpen.
Stap 7
In de onderhandelingsfase zal de verleiding groot zijn om anderen de schuld te geven van je eigen zwakheid: je partner, minnaar (minnares), ouders, vrienden … Ondanks het feit dat de logica van de gebeurtenissen je altijd in staat zal stellen een deel van de schuld af te schuiven op iemand, laat je niet meeslepen. Anders zal zelfrechtvaardiging je tot een slachtoffer van omstandigheden maken, klaar om te blijven veranderen, aangezien zij slechts een slachtoffer is.
Stap 8
Depressie (niet in klinische zin) mag niet worden verlengd. Aan de ene kant is dat zware onverschilligheid, aan de andere kant paradoxaal genoeg emotionele rust. Laat je niet verdrinken in verdriet en schuldgevoelens, en blijf niet te lang hangen in onverschilligheid. Alles heeft redelijke grenzen. Neem de tijd om je relatie te herstellen of te versterken.
Stap 9
Nederigheid betekent niet dat je alles kunt opgeven. Nederigheid is in dit geval een uitgang naar een nieuw kwaliteitsniveau van leven. Vreemdgaan is een mislukte test, maar het overwinnen van je eigen schuldgevoel is een nieuwe test die niet kan worden doorbroken. Proberen!
