Het woord 'bekering' is verwant aan het woord 'bekering' dat in de kerk wordt gebruikt. Het verschil is dat berouw een proces is van interne herwaardering dat plaatsvindt in een persoon, terwijl berouw een verhaal is over iemands verkeerde acties.
Berouw is de realisatie van uw acties als verkeerd en onaanvaardbaar. Elke persoon heeft een bepaalde grens in zijn ziel, die hij niet probeert te overschrijden, om in zijn eigen ogen niet "buiten de wet" te zijn. Voor de een is het heel normaal om iemand te slaan, voor een ander is zelfs het verheffen van zijn stem naar een ander een reden voor spijt achteraf.
Interne moraliteit is een heel individueel begrip.
De ontvankelijkheidsgrenzen kunnen echter ook veranderen. Wanneer een persoon ervan overtuigd raakt dat zijn eigen interne normen verkeerd zijn, kan dit een verandering in het hele waardesysteem afdwingen. In dergelijke omstandigheden wordt een persoon meestal op een wending van het lot geplaatst, bijvoorbeeld wanneer hij zich in dezelfde situatie bevindt als de persoon die door hem beledigd was. En dit doet hem serieus nadenken over zijn interne grenzen.
De meest gevoelige mensen zijn degenen die zelf veel hebben geleden, als ze de kracht vinden om zich niet alleen op zichzelf te concentreren. Zulke mensen hebben een zeer sterk innerlijk moreel gevoel en voegen hun eigen morele gevoelens toe aan de normen van de openbare moraal, die ze diep hebben geleden. Als iemand in het gezin bijvoorbeeld zijn plichten niet heeft vervuld, zal zo iemand nooit vragen: "Waarom heb je dat niet gedaan?" Deze vraag is immers geen verzoek om informatie, maar latente druk op een persoon. Mensen met een verhoogd moreel besef zullen het hem nooit vragen. In plaats daarvan zullen ze u eenvoudig ingetogen herinneren aan de noodzaak om deze of gene actie uit te voeren.
Soms is de reden voor de verschuiving van morele grenzen situaties van burgerlijke verantwoordelijkheid voor acties. Vaker, helaas, crimineel. En dan realiseert iemand zich ineens hoeveel hij nog heeft, door deze of gene daad bij de mensen vandaan is gegaan. Een persoon plaatst zichzelf buiten de regels van andere mensen, waardoor ze van zichzelf vervreemden. Dit kan gepaard gaan met een gevoel van een zekere uitverkorenheid, zoals bij Misdaad en Straf, maar na verloop van tijd wordt deze situatie buitengewoon onaangenaam en probeert een persoon zich te verzoenen, zich met anderen te herenigen door berouw, zelfs ten koste van straf. Dit is precies wat er gebeurde met de held van Dostojevski.
In een dergelijk geval als een rechtbank wordt oprecht berouw ook zeer gewaardeerd en wordt er bij het uitspreken van een vonnis rekening mee gehouden, juist omdat het een verandering in een persoon betekent. Dat wil zeggen, het lijkt onaanvaardbaar voor een persoon om te leven zoals voorheen.
Het is beter om te leren van de fouten van anderen en zo vaak mogelijk je innerlijke morele besef te meten met sociale normen, zodat de samenleving comfortabel voor je is.
