Het woordenboek biedt de volgende definitie van zelfrespect: "een goede mening over jezelf hebben". Het ziet er heel eenvoudig uit, maar het is helaas makkelijker gezegd dan gedaan.
Het is niet gemakkelijk om jezelf altijd met respect te behandelen, maar het is erg belangrijk om naar jezelf te kunnen luisteren en niet naar de mening van buitenstaanders. Maar het kan met moeite worden geleerd.
Helaas wordt het gevoel van eigenwaarde op jonge leeftijd uit een persoon geslagen. Ons wordt geleerd dat de status "waardig" niet vanuit onze individualiteit komt, maar wordt verkregen door wat we kunnen, hebben en hoe we ons in het openbaar gedragen. Het komt zelden voor dat ouders een kind leren dat ze ook van zichzelf moeten houden.
Een van de eerste regels om jezelf te kunnen waarderen, is jezelf nooit met anderen te vergelijken. Zelfrespect heeft niets te maken met het idee van 'ik ben de beste'.
Er zijn ook mythen dat trots gelijk staat aan zelfrespect, en iemand die zijn behoeften op de eerste plaats stelt, is een egoïst. In onze samenleving is elke vorm van positieve houding ten opzichte van jezelf een reden voor minachting, dit is niet correct. Trotse mensen zijn niet zelfverzekerd, omdat ze zichzelf en anderen voortdurend moeten bewijzen dat ze beter zijn dan zij. En mensen die weten hoe ze doelen moeten stellen en ernaar toe gaan, zijn gewoon vol zelfrespect, en zijn vaak niet egoïstisch, maar staan altijd klaar om anderen te helpen. Deze vervanging van concepten is gunstig. Omdat het zo handig is voor de samenleving om een persoon te managen.
Je moet van jezelf houden en jezelf prijzen, leren luisteren naar wat je hart begeert, in staat zijn om hulp aan mensen te weigeren als deze hulp voor jou een verlies is, en jezelf er nooit voor "verrotten". De eerste stappen zijn altijd moeilijk, maar pas nadat je voelt dat van jezelf houden prettig is en heel heilzaam voor jezelf, gaat alles ten goede.
Zelfrespect geeft je het recht om te kiezen. Als je het bijvoorbeeld uitgemaakt hebt met je partner, dan is er altijd een keuze: lijden of verder gaan. Het is altijd moeilijk om een keuze te maken, omdat het normaal is dat iemand zichzelf daarvan berooft - zich tussen vier muren nestelt en huilt om foto's. Maar er zijn redenen voor elk afscheid, en aangezien het is gebeurd, is er hoogstwaarschijnlijk niets om over te treuren. Daarom is het handiger om moed te vatten en jezelf tot de conclusie te laten komen dat dit nog beter is.
Als gevolg hiervan kun je veel kracht en energie halen uit het gevoel van eigenwaarde, gered uit de tijd dat je jezelf "verrot". Je kunt leren om positief naar de wereld te kijken, meer open te staan voor de wereld. Met respect voor zichzelf neemt een persoon noodzakelijkerwijs het pad dat hij leuk vindt en loopt het gemakkelijk en natuurlijk.
