Het is niet voor iedereen gemakkelijk om zijn gevoelens te uiten. Of mensen het nu leuk vinden of niet, volgens psychologische studies lijdt ongeveer 5-25% van hen in een of andere mate aan wat gewoonlijk alexithymie wordt genoemd.
Alexithymie is het onvermogen om een emotionele toestand te definiëren of te verwoorden. Simpel gezegd, een persoon mist de vaardigheid om zijn gevoelens te beschrijven. Het lijkt erop dat hier niets mis mee is, maar zijn onvermogen om over zijn innerlijke ervaringen te praten, leidt tot de moeilijkheid om ze te herkennen. Als gevolg hiervan kan hij geen onderscheid maken tussen zijn eigen emoties en andere mensen.
Oorzaken van alexithymie
Alexithymia is verdeeld in aangeboren of primair en verworven of secundair. Het behoort tot het eerste type als het ontstaat door de abnormale ontwikkeling van het embryo, evenals door ziekten die in de kindertijd worden overgedragen. De oorzaken van het tweede type alexithymie zijn vaak mentaal trauma, stressvolle situaties en nerveuze schokken. Ook opvoeding kan een rol spelen. Gierig van emoties of strenge ouders die het uiten van emoties in het openbaar verbieden, zijn heel goed in staat om hun kind in de toekomst tot alexithymie te veroordelen.
Tekenen van alexithymie:
- Het is moeilijk om je eigen gevoelens te beschrijven en te begrijpen. Dit suggereert dat een persoon ze heeft, hij weet gewoon niet wat hij ermee moet doen.
- Het verlangen naar afzondering, en het verschijnt niet onmiddellijk, maar stapsgewijs.
- Arme fantasie. Alexithymics zijn niet in staat tot creatieve activiteit en werk dat verbeeldingskracht vereist.
- Dromen zijn meestal saai, zonder plot.
- Maar de logica is op het hoogste niveau.
- Gebrek aan vertrouwen in intuïtie.
- Een persoon met alexithymie verwart vaak lichamelijke gewaarwordingen met emotionele. Op de vraag: "Wat voel je?" hij kan rustig "persen", "persen", "koud" beantwoorden.
