Veel mensen weten wie extraverte mensen zijn. Deze kennis is echter een beetje stereotiep en primitief. Maar wat als we dit type dieper beschouwen en enkele punten in de taal van de psychologie uitleggen?
Denken als zodanig is gebaseerd op informatie uit subjectieve bronnen en op objectieve gegevens die sensueel worden waargenomen en door bewustzijn gaan. Extravert denken wordt bepaald door de laatste factor. Lenen van externe omstandigheden wordt de bepalende maatstaf voor het oordeel. Het kunnen sensueel waargenomen factoren zijn of algemeen aanvaarde ideeën die via tradities, tijdens opvoeding of onderwijs worden overgedragen. Als een persoon de neiging heeft om alle andere levensmanifestaties ondergeschikt te maken aan intellectuele conclusies, dan kunnen we praten over een uitgesproken mentaal extravert type.
Mensen van dit type gebruiken de dominante rol van de objectieve werkelijkheid niet alleen in relatie tot zichzelf, maar ook in relatie tot de hele omringende wereld. De perceptie van goed en kwaad, de maatstaf van schoonheid, is gebouwd op basis van het "externe". Het extraverte denktype is niet in staat uitzonderingen te maken. Hij brengt alle manifestaties van het leven onder een bepaalde formule, schema. Het hebben van een brede formule kweekt hervormers, officieren van justitie of verspreiders van belangrijke ideeën. De keerzijde is mopperen, mensen die alles bekritiseren, proberen de diversiteit van het leven onder een handig schema te brengen en een hekel hebben aan elke afwijkende mening.
Ook in de extraverte houding wordt het object de basis van de manier van voelen. Een persoon vindt een foto bijvoorbeeld mooi, niet vanwege subjectieve waarneming, maar omdat hij deze in de salon observeert. Het is deze manier van voelen die bepalend is voor de massale bezoeken aan het theater of concerten, het volgen van modetrends, enz. In dergelijke gevallen fungeert het extraverte gevoel als een creatief principe. Harmonieuze communicatie is onmogelijk zonder. Maar wanneer deze houding een overdreven betekenis krijgt, verliest het gevoel zijn menselijke vitaliteit, verdwijnt de standvastigheid en kunnen hysterische toestanden optreden.
Bij de vorming van gewaarwordingen kunnen objectieve en subjectieve factoren worden onderscheiden. Bij een persoon met een extraverte houding wordt deze laatste factor geremd of onderdrukt. In de extraverte houding wordt het 'smelten' met objecten of processen geconcretiseerd. Alleen concrete sensaties geven aanleiding tot de volheid van het leven. De positieve ontwikkeling van een dergelijke houding leidt tot verfijnde estheten. Anders verschijnen slaven van de tastbare realiteit, verstoken van reflectie en enige ambitie.
Intuïtie in de extraverte houding is een bijkomstige functie. Handelt automatisch. Het is gericht op een constante zoektocht naar nieuwe kansen voor het externe leven.
