Veel kinderen hadden al op jonge leeftijd denkbeeldige vriendjes. In het begin kunnen de ouders zich hier zorgen over maken. Maar gaandeweg kwamen ze tot de conclusie dat hier niets vreselijks aan was, er was niets om je zorgen over te maken. Dat dit slechts een van de fasen is die een kind doormaakt op weg naar opgroeien.
Zijn denkbeeldige vriendjes kinderspel, of zit er meer achter?
Onderzoek en voorbeelden
Deskundigen die de menselijke psyche en gezondheid bestuderen, geloven dat kinderen die denkbeeldige vrienden hebben slechts een bepaald beschermingsmechanisme ontwikkelen tegen negatieve emoties en ervaringen.
Als een kind bijvoorbeeld lange tijd van zijn ouders gescheiden is, kan hij, met de hulp van een denkbeeldige vriend, deze periode gemakkelijker doorkomen en extra veiligheid voelen. De aanwezigheid van een denkbeeldige vriend stelt het kind in staat bepaalde acties uit te voeren die hij niet alleen kan uitvoeren, zonder de hulp van ouders of naaste mensen die betrokken zijn bij het opvoeden.
Wat betreft het afweermechanisme is alles duidelijk. Maar hoe kan men het feit verklaren dat kinderen die niet bang waren om alleen te zijn en geen negatieve emoties ervoeren, toch denkbeeldige vriendjes hadden?
Heel blije en gehoorzame kinderen die geen problemen hebben, communiceerden constant met hun denkbeeldige vrienden. De onderzoekers kwamen tot dergelijke conclusies na het interviewen van een groot aantal kinderen en het observeren van hun gedrag.
Er is ook een overtuiging dat een denkbeeldige vriend een kopie is van de persoon die ze heeft uitgevonden. Maar dit is niet altijd het geval. In sommige situaties kan een heel jong kind een denkbeeldige vriend hebben, veel ouder dan hij in leeftijd, en soms helemaal van het andere geslacht.
Er is een echt geval beschreven door de schrijver Nikki Sheehan. Als kind, toen het meisje ongeveer zeven jaar oud was, sprak ze met een denkbeeldige vriend die ver over de dertig was. Hij had een snor, een baard en een heel specifieke naam. Ze vertelde hem over alles wat haar op school was overkomen, over haar vrienden, haar relatie met haar ouders. Ze kreeg advies van hem om haar te helpen serieuze en moeilijke beslissingen te nemen. Op een gegeven moment stopte de denkbeeldige vriend met verschijnen, maar keerde terug toen Sheehan veertig jaar oud was. Het is interessant dat hij opnieuw verscheen in hetzelfde beeld als in de kindertijd van de schrijver. Ze schreef er later een boek over genaamd Who Framed Clariss Cliff?
In de beroemde film "Bad Fred" heeft een volledig volwassen meisje een denkbeeldige vriend genaamd Fred. Dit gebeurt onmiddellijk nadat haar geliefde haar verlaat. Het is Fred die haar helpt om uiteindelijk zelfvertrouwen te krijgen en een heel ander mens te worden.
Als in deze gevallen denkbeeldige vrienden hielpen, dan zijn er andere opties wanneer zo'n "vriend" bepaalde acties zou kunnen verstoren, niet verdween, zelfs niet als hem er veel naar werd gevraagd, te luid sprak, zich niet kon concentreren of communiceren met iemand, en soms kon hij iemand zelfs tot een misdaad dwingen.
Wie zijn denkbeeldige vrienden?
Psychologen die deze kwestie bestuderen, zijn tot de conclusie gekomen dat een denkbeeldige vriend een personage is dat door een kind is gecreëerd om hem een heel specifieke rol op zich te laten nemen. Met andere woorden, dit is een soort rollenspel.
Heel vaak zijn denkbeeldige vrienden buitengewone en complexe persoonlijkheden met onvoorspelbaar gedrag. Voor de maker is een denkbeeldige vriend absoluut echt, maar onderzoek heeft aangetoond dat er in het echte leven van een kind zulke mensen niet zijn en nooit hebben bestaan.
Er zijn momenten waarop een denkbeeldige vriend zijn hele leven bij een persoon is. In feite kan hij een beschermengel worden genoemd.
Sommige kinderen bewijzen dat ze hun denkbeeldige vriendjes in werkelijkheid zien, anderen zeggen dat ze alleen in hun hoofd zitten. En nog anderen - niet alleen zien en praten, maar ook de aanwezigheid van zo'n vriend in de buurt voelen.
Amerikaans onderzoek op het gebied van psychologie suggereert dat een denkbeeldige vriend een gevolg is van een fenomeen dat 'parakosmos' wordt genoemd of zijn eigen wereld die in de kindertijd is uitgevonden. Hier is niets vreemds aan, en dit fenomeen is heel typerend voor kinderen met een heftige fantasie. In deze gevallen probeert het kind, terwijl het zijn eigen wereld uitvindt, niet aan het probleem of de angst te ontsnappen. Met behulp van deze illusoire wereld of een denkbeeldige vriend probeert het kind de echte wereld om hem heen te begrijpen en te herkennen.
Beroemde sciencefictionschrijvers, schrijvers van sprookjes of kinderboeken, kunstenaars, muzikanten en iedereen die zich op de een of andere manier bezighoudt met creativiteit, hebben herhaaldelijk gezegd dat hun creaties gebaseerd zijn op jeugdherinneringen en fantasieën.
Toch hebben denkbeeldige vrienden niet altijd een positieve impact. In gevallen waarin een denkbeeldige vriend (of een onwerkelijke wereld) alleen wordt gecreëerd om aan de realiteit te ontsnappen of om zich voor een probleem te verbergen, kan dit leiden tot ernstige psychische stoornissen. Daarom is een denkbeeldige vriend / denkbeeldige wereld niet altijd een onschuldig spel. In elk geval is er een zeer specifieke reden voor het uiterlijk, als gevolg van gebeurtenissen in het leven van een kind of een volwassene. Niet alleen kinderen hebben denkbeeldige vriendjes.
