In de media komt het begrip 'communicatiecultuur' vaak voor. Het wordt gebruikt om het vermogen van moedertaalsprekers te laten zien om het in de dagelijkse communicatie te gebruiken.
instructies:
Stap 1
De communicatiecultuur is het vermogen om te communiceren met mensen om je heen door verbale formulering van gedachten. Communicatie in een team is gebaseerd op monologische en dialogische situaties, die elk een specifiek doel en doelstellingen hebben. Het doel is meestal een actie die impact heeft op de gesprekspartners, bijvoorbeeld informeren, uitleggen, overtuigen of overtuigen, motiveren of inspireren, etc.
Stap 2
De omgangstaal, op basis waarvan de communicatiecultuur is gebouwd, is een speciaal soort taal. Het houdt zich niet altijd aan de normen en regels die zijn vastgelegd in verschillende woordenboeken en grammatica's. De belangrijkste tekenen van spreektaal zijn spontaniteit en onvoorbereidheid.
Stap 3
De conversatiestijl biedt opties die niet helemaal geschikt zijn voor taalkundig begrip. Teksten in deze stijl, zowel gesproken als schriftelijk vastgelegd, kunnen een ongeordend uiterlijk hebben, sommige details worden gezien als spraakverwaarlozing of een fout.
Stap 4
Verschillende omgangsvormen manifesteren zich consequent en regelmatig in de spraak van mensen die de normen en variëteiten van de taal vloeiend beheersen. Dat is de reden waarom spreektaal wordt beschouwd als een volwaardige literaire variëteit van de taal, en niet als een taalkundige opleiding, die op de een of andere manier deel uitmaakt van de communicatiecultuur.
Stap 5
De communicatiecultuur wordt alleen gekenmerkt door spreektaal in een informele setting en in informele relaties met de gesprekspartner. Een ander belangrijk kenmerk van de communicatiecultuur is dat deze zich alleen manifesteert met de deelname van de sprekers zelf, die het onderwerp van de relatie zijn.
Stap 6
Het is een vergissing om te denken dat de communicatiecultuur een volledige naleving van alle taalkundige normen inhoudt. Mondelinge teksten worden gekenmerkt door een unieke en onherhaalbare indeling, die niet in alle gevallen schriftelijk kan worden gereproduceerd. Vaak is het vertalen van echte gesproken teksten in geschreven vorm niet alleen maar redigeren, maar echt nauwgezet werk. En zelfs in dit geval zal de vertaalde tekst, ondanks de behouden betekenis, een andere grammaticale en lexicale basis hebben. De communicatiecultuur wordt dus gevormd door het vermogen van de gesprekspartners om hun gedachten in de omgangstaal zo uit te drukken dat ze voor beide partijen begrijpelijk waren, en de geletterdheid van mondelinge teksten is secundair.
