De mens is geen zielloze machine. Hij ervaart vaak vermoeidheid, angst, irritatie. Al deze (en nog veel meer) factoren maken hem nerveus. Dit is heel begrijpelijk en natuurlijk. Je moet echter niet zenuwachtig zijn. Waarom?
Er zijn situaties waarin dit gewoon erg schadelijk is. Een klassiek voorbeeld: wanneer een zwangere vrouw nerveus is, bewijst ze daarmee niet alleen zichzelf een "slechte dienst", maar ook haar ongeboren kind. De foetus is immers erg gevoelig voor eventuele veranderingen in de hormonale achtergrond in het lichaam van de moeder.
Als een persoon met hartproblemen nerveus is, kan dit eenvoudig eindigen met een ernstige complicatie, tot een hartaanval toe. Enz. Er zijn veel voorbeelden uit de geneeskunde.
Maar stel dat we het hebben over een perfect gezonde man. Kan hij zenuwachtig worden? Nogmaals, niet de moeite waard. Een persoon is bijvoorbeeld bezig met verantwoordelijk werk dat maximale precisie en concentratie vereist. En hij was erg nerveus - hetzij vanwege problemen met zijn superieuren, hetzij vanwege puur familieproblemen, of misschien om een andere reden. Wat zijn de gevolgen? De persoon is van streek; dienovereenkomstig zijn zijn reactie en oplettendheid verslechterd. De kans op fouten (verkeerde berekening, verkeerde inschatting van de situatie, verkeerde besluitvorming) neemt daardoor vele malen toe. En de kosten van die fout kunnen onbetaalbaar zijn.
Nou, hoe zit het met de puur alledaagse kant van het leven? Kun je al in het gezin, tussen de naaste mensen, ontspannen, emoties de vrije loop laten? En het is het niet waard.
Het feit is dat een nerveus persoon soms onmerkbaar iedereen om hem heen "elektriseert". Dit is te vergelijken met een bijzonder besmettelijke infectie: een gezinslid kreeg het griepvirus - al snel werd het hele gezin ziek. Een nerveuze moeder begint de kinderen te "schudden": waarom de lessen niet op tijd werden gedaan, waarom de kamer niet werd schoongemaakt. Bovendien op een geïrriteerde, aanstootgevende toon die ze niet eens in de gaten heeft. Kinderen (vooral als ze in de adolescentie zijn) kunnen terugknallen: ze zeggen, ze zijn al je muggenzifterij beu! Een liefhebbende grootmoeder haast zich om in te grijpen in het oplaaiende conflict: val kleindochters niet lastig, ze zullen opgroeien - ze zullen meer trainen! En daar gaan we. Met als gevolg een bedorven humeur en een verslechterde gezondheid. En het kan zelfs een ambulance-oproep bereiken.
Probeer dus sowieso niet zenuwachtig te worden. Beheers de techniek van zelfhypnose, leer jezelf te beheersen. Voor je eigen bestwil.
