De mens is geboren om gelukkig te zijn en kracht te winnen in harmonie met de wereld om hem heen. We worden soms verkeerd begrepen, ze grijnzen naar ons, verraden ons laaghartig. Waar vind je de kracht om jezelf te herontdekken om lief te hebben?
Van kinds af aan hebben onze ouders ons met liefde omringd. Hun zorg voor ons lijkt een natuurlijke noodzaak. Onze weg naar het begrijpen van menselijke relaties begint met liefde voor onze ouders. Wat weerhoudt mensen ervan elkaar lief te hebben en te respecteren als zichzelf, als hun ouders? Waarom vergeten we hoe we liefde aan dierbaren kunnen geven en er oprecht plezier aan beleven?
De kern hiervan is de angst om afgewezen te worden, de angst om je open te stellen voor een persoon en glimlachen te horen, en dichter bij een persoon te komen om verraad te ervaren. De mensen om je heen de ziel laten kwellen is een ontoelaatbare luxe en tegelijkertijd een valstrik. Door onszelf af te sluiten van nieuwe kennissen, ontnemen we onszelf de kans om goede mensen te ontmoeten, een geliefde.
Hoe vaak we niet op dezelfde hark zouden stappen, elke nieuwe ontmoeting is een schone lei. Zet vooroordelen opzij en vertrouw op de persoon die nodig en belangrijk voor je is geworden.
Laat je niet ontmoedigen in de liefde. Verlies de hoop niet om gelukkig te zijn. Ontmoet de nieuwe dag als de eerste in je leven, want je hebt echt alles nog voor je.
Liefde is verantwoordelijkheid, zorgzaamheid en angst, maar het vult het leven met betekenis. Vult je met innerlijk licht! En de vuurvliegjes zijn zo leuk om naar te kijken!
