Bij mensen, bijna op moleculair niveau, is er de neiging om leugens te vertellen. In sommigen wordt het slecht uitgedrukt, terwijl anderen als pathologische leugenaars kunnen worden beschouwd. Toch wil niet iedereen zichzelf bedrogen zien. Slechts enkelen kunnen bepalen wanneer er tegen hen wordt gelogen, aangezien dit geen gemakkelijke taak is.
instructies:
Stap 1
Besteed eerst aandacht aan gezichtsuitdrukkingen en gebaren. Zeldzame leugenaars kunnen reflexen weerstaan.
Stap 2
De leugenaar vermijdt oogcontact. Als je hem in verlegenheid wilt brengen, probeer dan zijn blik te vangen.
Stap 3
Als het je lukt om hem in de ogen te kijken, zul je zien dat zijn iconen versmald zijn.
Stap 4
De leugenaar beweegt stijfjes, zijn gebaren ongemakkelijk. Hij wil zich gewoon afleiden van de "rechtvaardige" leugens, omdat hij vaak zijn gezicht aanraakt of aan zijn kleren trekt.
Stap 5
Liegen kan een droge mond veroorzaken, waardoor de bedrieger aan zijn lippen begint te likken. Met een bijzonder brutale leugen zal een hoest verschijnen.
Stap 6
Bij een bijzonder grote leugen verliest de gesprekspartner de macht over de stem. Verhoogde tonen duiden op spanning in de luidspreker. De zachtheid in de stem kan een poging zijn om de waakzaamheid van het slachtoffer te sussen. Een korte toespraak laat doorschemeren dat de leugenaar zijn uitvinding zo snel mogelijk wil weggeven, voordat hij het vergeet. Mompelen of harde aanvallen in de stem is een teken dat de persoon bang is om onthuld te worden.
Stap 7
De discrepantie tussen gebaren en woorden verraadt ook een leugenaar. Hij knikt bijvoorbeeld als hij nee zegt.
Stap 8
Onervaren leugenaars zijn vaak besluiteloos in hun woorden. Ze willen ook geen vragen beantwoorden of doen er lang over om advies te geven, en dan blijkt het verwarrend te zijn.
Stap 9
De leugenaar focust te veel op details, uit angst voor de onwaarschijnlijkheid van zijn uitvinding of creëert een ongemakkelijke pauze.
Stap 10
De leugenaar zal graag het onderwerp van het gesprek veranderen als je hem deze kans geeft.
