Het gedrag van een volwassene en een kind is heel verschillend. Maar iemand gedraagt zich zelfs op volwassen leeftijd soms onbewust, maar er zijn mensen die, terwijl ze nog op school zaten, leerden verantwoordelijkheid te nemen. Een persoon groeit niet op van fysieke jaren, maar van wat hij moest doorstaan.
Het proces van menselijke verandering vindt geleidelijk plaats, en het gaat niet om fysieke transformatie, maar om een psychologische leeftijd. Eerst is er kinderlijke zorgeloosheid, dan jeugdig maximalisme, maar geleidelijk aan wordt dit allemaal vervangen door tolerantie en kalmte. Als je op 15-jarige leeftijd eerlijk je gedachten kon uiten, dan moet je na je 20e rekening houden met anderen, omdat welzijn vaak van hen afhangt.
Leeftijd en verantwoordelijkheid
Heel vaak associëren psychologen opgroeien met verplichtingen die op de schouders van het individu komen te liggen. Hoe meer functies een persoon op zich neemt, hoe sneller hij groeit. Als een kind in de kindertijd zijn eigen verantwoordelijkheden heeft, als hij begrijpt dat hij iets moet doen, dat niemand hem zal vervangen, en als hij niet nakomt, zal dit tot vreselijke gevolgen leiden, dan leert hij snel onafhankelijkheid. Als de ouders het kind beschermen tegen stress, op elk moment klaar zijn om te verzekeren, dan weigert de baby gewoon te groeien, het is niet winstgevend voor hem.
Als je een gezin hebt, groei je heel snel op met kinderen. Wanneer een partner, kinderen en een lege koelkast thuis wachten, mobiliseert een persoon zijn kracht, zoekt een uitweg, neemt beslissingen en dit maakt hem een volwassene. Het onvermogen om sociale functies op te geven, de behoefte om iemand te verdienen en te onderhouden, draagt in hoge mate bij aan de toename van de psychologische leeftijd.
De intensiteit van het leven
Ieder leeft op zijn eigen tempo. Iemand doet heel weinig per jaar, en iemand te veel. Door in de snelle modus te leven, word je intenser volwassen. Hoe meer gebeurtenissen zijn verstreken, hoe meer omstandigheden worden geleefd, hoe sneller ervaring wordt verzameld, wereldse wijsheid ontstaat. Dit is duidelijk te zien bij kinderen die vaak bewogen, ze begrijpen mensen gemakkelijk, weten zich aan te passen aan teams en bereiken grote hoogten.
Elke ervaring biedt de mogelijkheid om onafhankelijker en belangrijker te worden, maar het is niet nodig om theoretische kennis en praktische vaardigheden te verwarren. Soms krijgt iemand een opleiding, leest hij veel boeken, volgt hij tientallen seminars, maar realiseert hij zich tegelijkertijd niet alles wat hij heeft ontvangen. Dit bevordert de groei niet, het vergroot alleen het aantal tools dat in het onderbewustzijn stil ligt. Alleen activiteit geeft een kans om te veranderen, alleen successen en fouten geven een heel belangrijke ervaring. Het is belangrijk om te werken, het geleerde in de praktijk toe te passen, het proces te verbeteren, veranderingen en aanpassingen door te voeren.
Een volwassene is een onafhankelijk persoon die alleen op zichzelf vertrouwt, niet afhankelijk is van de mening van anderen, comfortabele levensomstandigheden kan creëren en ook begrijpt wat hij in de toekomst wil, pogingen doet om zijn toekomst veel beter te maken.
