Een minderwaardigheidscomplex is het zelfgevoel van zo'n persoon wanneer hij zichzelf op de een of andere manier slechter vindt dan de meeste andere mensen. Het is erg ongemakkelijk om met dergelijke gevoelens te leven: de stemming neemt af, de gezondheidstoestand verslechtert, het verlangen om te communiceren verdwijnt.
Maar soms begrijpen mensen zelf niet wat er eigenlijk verborgen zit onder de bekende uitdrukking "minderwaardigheidscomplex".
In feite hebben psychologen vrij specifieke tekens geïdentificeerd die het mogelijk maken te begrijpen of een persoon dit "minderwaardigheidscomplex" heeft of niet. Alleen als ze aanwezig zijn, kunnen we zeggen dat een persoon berucht is.
Vrijwillige isolatie van de samenleving
Mensen die zich minderwaardig voelen, proberen bedrijven en grote groepen mensen te mijden en zijn terughoudend om deel te nemen aan allerlei soorten discussies, vergaderingen en andere openbare evenementen. Ze vermijden om in het openbaar te spreken, omdat ze in het middelpunt van de belangstelling staan, omdat zijn bang om belachelijk te lijken. Het lijkt hen dat anderen veel meer aandacht en respect verdienen, dus geven ze de voorkeur aan eenzaamheid.
Grofheid
Een persoon die aan een minderwaardigheidscomplex lijdt, wil onbewust zijn eigen solvabiliteit, waarde bewijzen, en uiterlijk kan dit zich manifesteren in het verlangen om "de waarheid in de baarmoeder te snijden" in de ogen van de gesprekspartner, hem openlijk onbeleefd en vernederend.
Verantwoordelijkheid bij jezelf wegnemen
Zulke mensen hebben de neiging om alles en iedereen de schuld te geven van hun mislukkingen en mislukkingen, maar niet zichzelf. Als iets niet lukt, zijn de mensen om je heen, vrienden, ouders, het weer en de hemellichamen verantwoordelijk, maar niet de persoon die de fout zelf heeft gemaakt. Door dit te doen, is het gemakkelijker voor een persoon om zichzelf als "goed" in het algemeen en zijn acties als "juist" te zien.
Excuses vinden
Als iemand uit de omgeving van een persoon die lijdt aan een minderwaardigheidscomplex een taak of probleem meer succesvol aankan dan hij, zoekt de beruchte persoon niet naar de persoonlijke verdiensten van de winnaar, maar opnieuw naar externe factoren: "geluk", "dit is hoe de omstandigheden waren".
Concurrentie vermijden
Zo'n persoon probeert niet in situaties te komen waarin zijn capaciteiten en andere kwaliteiten worden vergeleken met de capaciteiten van anderen, neemt niet deel aan welke competitie dan ook. Hij probeert niet te bewijzen dat hij ergens beter in kan zijn, omdat hij zelf diep van binnen niet gelooft in de mogelijkheid van overwinning.
Fouten vinden
Een van de beste manieren om zichzelf te bewijzen dat hij niet slechter is dan anderen, beschouwt zo iemand als het zoeken naar tekortkomingen bij anderen. Bovendien vindt hij het nodig om mensen hierover te informeren, geeft advies en instrueert en staat daarmee in eigen ogen op.
Gevoeligheid voor de mening van anderen
Zulke mensen reageren buitengewoon pijnlijk op elke aan hen gerichte uitspraak, en zelfs op een compliment dat ze negatief kunnen waarnemen: het lijkt alsof ze worden gepest. Diep van binnen denken ze dat ze geen lof en erkenning verdienen, ook al slagen ze ergens in. De negatieve reactie van de omgeving veroorzaakt een verlangen om zichzelf wanhopig te verdedigen.
Angst voor fouten
Mensen met complexen handelen liever niet - het is immers onmogelijk om een fout te maken zonder stappen te ondernemen en daar zijn ze extreem bang voor.
Als je een dergelijk probleem hebt gerealiseerd als de aanwezigheid van een minderwaardigheidscomplex, is het beter om hulp te zoeken bij een gespecialiseerde psycholoog. Het is buitengewoon moeilijk om het alleen op te lossen, omdat het minderwaardigheidscomplex vaak zulke langdurige en verborgen redenen heeft dat het gewoon onmogelijk is om ze te vinden zonder de hulp van speciale methoden.
