Doornroosjesyndroom wordt ook wel hypersomnie, pathologische slaperigheid of Kleine-Levin-syndroom genoemd. Dit is een vrij zeldzame ziekte die het zenuwstelsel aantast. Het ontwikkelt zich meestal bij adolescenten onder de 16 jaar. Tegelijkertijd worden meisjes veel minder vaak ziek dan jongens.
Voor het eerst begon over hypersomnia te spreken in medische kringen in 1786. Het was echter pas in de jaren dertig dat dit fenomeen serieus werd bestudeerd. Psychiater Willie Klein en neuropatholoog Max Levin behandelden deze neurologische pathologie. Daarom kreeg het syndroom van doornroosje de overeenkomstige wetenschappelijke naam - Kleine-Levin-syndroom.
Tot op heden komt deze ziekte niet veel voor, maar toch worden er wereldwijd meerdere diagnoses per jaar gesteld. Wat zijn de redenen voor deze pathologie?
Waarom komt hypersomnie voor?
De hoofdoorzaak van pathologische slaperigheid is meestal een storing in het zenuwstelsel, de hersenen. Volgens de resultaten van de uitgevoerde onderzoeken is gebleken dat mensen met het Sleeping Beauty-syndroom storingen hebben in het werk van de hypothalamus. Bovendien beïnvloeden hormonale niveaus de ontwikkeling van het syndroom. Om deze reden hebben adolescenten meer kans dan volwassenen om een dergelijke neurologische aandoening te ervaren.
In het bijzonder identificeren artsen de volgende redenen voor de ontwikkeling van het Kleine-Levin-syndroom:
- erfelijkheid, die mutaties in genen kan veroorzaken en hypersomnie kan veroorzaken;
- traumatisch hersenletsel, met name van de hypothalamus;
- virale infecties, hersenziekten, waaronder kanker;
- storing van het hormonale systeem;
- constant verhoogde lichaamstemperatuur of hoge koorts veroorzaakt door oververhitting, vergiftiging, griep, enzovoort.
Tekenen van het syndroom van doornroosje
Het belangrijkste symptoom van neurologische pathologie is een constant verlangen om te slapen. Een persoon die aan deze ziekte lijdt, kan tot twee weken achter elkaar slapen en korte tijd wakker worden om te eten en naar het toilet te gaan. Slapen met het syndroom van slapende knappe mannen kan zowel zeer oppervlakkig en verontrustend zijn, als diep, sterk. In ieder geval wordt het niet aanbevolen om een persoon met geweld wakker te maken, anders kunt u affectief gedrag, agressie, onbeheersbare woede tegenkomen.
Een ander belangrijk symptoom van het Kleine-Levin-syndroom is gulzigheid, die geleidelijk kan veranderen in een mentale pathologie zoals boulimia. Zieke mensen ervaren, ondanks een complete ineenstorting en een constant verlangen om te slapen, een zeer sterke honger. In zeldzame momenten van wakker zijn tijdens een verergering van de ziekte, kunnen dergelijke mensen een enorme hoeveelheid voedsel eten, terwijl ze zich niet vol voelen. Ze kunnen misselijk worden van het eten, in sommige gevallen verschijnen misselijkheid en braken, maar de patiënten kunnen zichzelf gewoon niet beheersen.
Bijkomende tekenen van het Doornroosje-syndroom zijn onder meer:
- geleidelijk verlies van interesse in zaken, werk, studie, hobby's vóór een uitbraak van verergering van de aandoening;
- verhoogde seksualiteit, overmatig verlangen naar intimiteit zowel vóór het begin van de "winterslaap" als tijdens de periode van hypersomnie;
- toegenomen zweten en storingen van het autonome zenuwstelsel;
- verstrooidheid, vergeetachtigheid, tranen, verwarring, verlies van oriëntatie in de ruimte;
- overmatige pijnlijke reacties op licht- of geluidsbronnen;
- rustelozebenensyndroom, pijn in spieren en gewrichten, ernstige spanning in het lichaam, waardoor de slaap zeer intermitterend is;
- verhoogde bloedsuikerspiegel;
- bleekheid of cyanose van de huid, vooral in de lippen en op de handen.
Behandeling van pathologische slaperigheid
Eliminatie van het syndroom van de slapende knappe man is alleen mogelijk als de oorzaak van deze pathologie precies is vastgesteld. Het is niet het syndroom zelf dat moet worden behandeld, maar wat het veroorzaakt. Het doornroosje-syndroom zelf is niet vatbaar voor behandeling, de therapie is gericht op het verminderen van de frequentie van aanvallen van hypersomnie.
Om de algemene toestand te verlichten en ernstige symptomen te verlichten, is het meestal nodig om samen te werken met een therapeut of psycholoog. Bovendien moet de dichtstbijzijnde omgeving van een zieke ook communiceren met een specialist om te weten hoe hij zich moet gedragen op momenten van verergering van pathologie.
In de regel vindt de behandeling van het Kleine-Levin-syndroom plaats in stationaire omstandigheden op de afdeling neurosen. Daar wordt de nodige zorg verleend aan de patiënt. In zeldzame gevallen, als de oorzaak van de pathologie niet kan worden vastgesteld, krijgen patiënten medicamenteuze behandeling en elektroconvulsietherapie voorgeschreven.
Van de methoden van psychotherapie bij het werken met het doornroosje-syndroom, hebben psychoanalyse en kunsttherapie zichzelf goed bewezen.
