Er is een categorie patiënten van wie de diagnose van aandoeningen grote problemen veroorzaakt voor artsen, aangezien "patiënten" zich tot verschillende specialisten wenden, hun medische geschiedenis zorgvuldig verbergen, vakkundig liegen tegen artsen, zichzelf verwondingen toebrengen en tegelijkertijd simulatie in alle mogelijke situaties ontkennen. manier. Na het identificeren van de simulatie worden artsen gedwongen zich te wenden tot hun collega's in de psychiatrie.
Het Munchausen-syndroom is een van de varianten van hysterie, een psychische borderline-stoornis die zich manifesteert in de simulatie van verschillende ziekten. De eerste beschrijving van dit fenomeen werd gegeven door de Engelse arts Richard Asher in het midden van de vorige eeuw. En het syndroom kreeg zijn naam ter ere van Baron Munchausen, bekend om zijn vermogen om ongelooflijke verhalen te verzinnen.
Oorzaken van het Munchhausen-syndroom
De belangrijkste reden is de behoefte van de simulator om naar zich toe te trekken wat hij in de kindertijd miste - aandacht en zorg. De overgrote meerderheid van de patiënten groeide op in omstandigheden van vervreemding en onoplettendheid van hun ouders. Een persoon herinnert zich hoe hij in de kindertijd erg ziek werd en zijn ouders, van onverschilligheid, plotseling attent en zorgzaam werden. Maar de ziekte ging voorbij en de ouders stopten opnieuw met aandacht aan hem te schenken. Dit alles droeg bij aan de vorming van zijn denkpatroon - als je je nodig en belangrijk wilt voelen, moet je ziek worden!
Een andere reden is om je zelfrespect te verbeteren. Patiënten proberen hulp te zoeken bij bekende artsen, zodat ze later tegen anderen kunnen opscheppen: "Het was niet iemand die mij behandelde, maar die en die!".
Nadat de artsen de simulator hebben "berekend" (en dit gebeurt zonder mankeren), heeft hij een goede reden en onverwoestbare grond voor verwijten met betrekking tot geneeskunde in het algemeen, en specifieke artsen in het bijzonder. Hij presenteert zichzelf als slachtoffer van medische willekeur, onprofessionaliteit en nalatigheid.
Patiënten met het syndroom van Münchhausen zijn doorgaans goed opgeleide en belezen mensen, en zouden zonder hun emotionele onvolwassenheid, infantilisme, onaangepast gedrag en een oproer van fantasie een waardige plaats in de samenleving kunnen innemen.
Symptomen van het Munchausen-syndroom
Patiënten met het syndroom van Munchausen zijn zogenaamd "savvy" in de fijne kneepjes van de gesimuleerde ziekte. Voordat ze contact opnemen met een specialist, bestuderen ze letterlijk de speciale medische literatuur en bootsen ze perfect het klinische beeld van de ziekte na.
De keuze van een ziekte voor simulatie hangt af van het bewustzijn van de persoon van de ziekte, het vermogen om de symptomen op betrouwbare wijze te reproduceren en wat voor soort arts beschikbaar is.
In het gedrag van patiënten met het Munchhausen-syndroom zijn enkele universele patronen te onderscheiden:
- verberg de anamnese zorgvuldig;
- probeer de namen van de behandelende artsen niet te noemen om blootstelling te voorkomen;
- liever een afspraak als laatste maken;
- maak schandalen wanneer hun wantrouwen wordt getoond;
- proberen te verdwijnen als ze worden blootgesteld.
Kenmerken die inherent zijn aan patiënten met het Munchhausen-syndroom:
- kunstenaarstalent;
- een voorliefde voor fantasie;
- hysterie;
- infantilisme;
- egoïsme;
- obsessie;
- achterdocht;
- neiging tot masochisme;
- vindingrijkheid.
Diagnose en behandeling van het Munchhausen-syndroom
Patiënten met het Munchausen-syndroom imiteren zeer overtuigend verschillende ziekten, en wanneer ze worden blootgesteld, creëren ze schandalen en weigeren ze psychiatrische hulp. Vaak proberen ze moedwillig een medische instelling te verlaten om een andere specialist te vinden.
Het behandelen van patiënten met het Munchhausen-syndroom is geen gemakkelijke taak, waarvoor constant toezicht door een psychiater nodig is. Soms wordt een niet-confronterende benadering gebruikt, wat een imitatie van de behandeling van de patiënt inhoudt met behulp van massages en fysiotherapie, medicamenteuze behandeling wordt in de regel niet gebruikt.
